SNOW WHITE

Snow White

(Tula)

Banta iyon ng Kamatayan.
Isang mapulang mansanas
na alok ng aleng tampalasan
Batid mong ito'y patibong.
Hindi ikaw ang dapat maghirap
Hindi ka dapat sumuong sa pagkagat
sa kamandag ng aming sugat
malinis ka, dalisay, walang bahid -
sukat ng kapintasan,
ngunit ang iyong kamatayan
ay pagtangis ng mga naiwanan
ayon sa naitala, hindi lamang hinala:
ito ang kalooban ng lumikha

Nang magkaroon ng buhay
ang inakala nilang nawala!!

WALANG MANINIWALA

Walang Maniniwala

(Tula)

Sa muling pagkabuhay
ng mga patay
mahihintatakot, maninilukluhod mga buhay
luluhod at mananangis ng kagimbal-gimbal
"Nagsa-demonyo, dios por santo!
Ito'y mahika ng mga maligno!"
sasabihin nila,
Kahangalan," at hahalakhak sila
at dudura sa lupa,
"Paanong mabubuhay mga patay?"
Malaking kahangalan,
Walang maniniwala isa man, ni isa man!!

"SA ESMIRNA"

"Sa Esmirna"
(Tula)

Ito ang simula at wakas:
bilang na ang hakbang ng bawat bakas
makalalaya, bawat tanikala'y makakalas
Pagkat babangon ang mga namatay
at magdiriwang ng bagong undas!

Ito ang ipinasasabi ng ugong,
"batid ko ang paghihirap mo
ngunit wala pa ang pasimula
ng kahindik-hindik na delubyo"
ito ang mga nakasulat sa tala
"wala pang pagngangalit
ng mga ngipin sa ngipin,
wala pang pagtatangis ng dugo,
wala pang pagbaha ng poot,
at alulong ng takot"
Huwag kang matakot!
Ka-gamunggo pa lamang ang danas ng pighati
magtiis ka! sa loob ng ilang araw
sanlibutang ito'y mahahati
sa buhay at kamatayan!

Anong iniiyak mo?!
sentimiento ng makasariling agam-agam?
Hindi mo pa nga alam,
lahat ng iniingatan mong bagay,
bagay-bagay, o pakikibagay,
ibabaon iyan -lahat-lahat- sa hukay!
Para saan ang pag-iyak?
Hindi usapin ang ginto at pilak
o yamang mabango ang halimuyak
tatapaktapakan lamang 'yan
ng mga baboy ramong may sungay,
diablo at dragong maghahari - sa ibabaw ng lupa
sa himpapawid at karagatan

Ito ang ipinasasabi ng ugong
"Para sa lahat!!
Malapit na ang pagbangon ng mga patay!"

ULAN SA KAPANAHUNAN

Ulan sa Kapanahunan

(Tula)

Sa pagbuhos ng ulan
papatak sa bubong
at dadaloy sa alulod
mapupuno ang timbang nakasahod
aapaw ito, aapaw nang aapaw
hanggang sa umabot sa tuhod
sa baywang, sa dibdib,
at lalampas sa bakod
hanggang abutan ka ng pagkalunod
nitong buhos ng ulan sa kapanahunan
papatak sa tigang na lupa
tuyot na uhay ng palay
,uhaw na pananim ay madidiligan
at magdidiwang naman
silang naggagapas sa sakahan
silang nagdarasal sa pagbisita ng ulan
ay magdiriwang, magdiriwang nang magdiriwang
hanggang sa matapos
pagdidilig ng ulan
nilimas ng ragasa
ginapas nang walang awa ng baha
itong nalunod na lupang taniman

A, sa pagbuhos ng ulan
lilinisin nito maruming lansangan
basurang itataboy hanggang sa karagatan
itataboy nang itataboy
hanggang ulan ay maging karagatan
at lilinisang lahat
waring kalat mga sasakyan, ari-arian
milyong tao na aanurin sa sangangdaan

oh! ulan sa kapanahunan
magtampisaw ka't may hapdi sa balat
inumin nang lalamunan'y mamamalat
isantabi mo ay labis na ikagugulat
mabigat ang ganting-gawad
kung sa bawat pagbuhos ng ulan
tao na ang nagpapatupad.

DO NOT BE AFRAID OF A GHOST

DO NOT BE AFRAID OF A Ghost

(Poem)

When we interrupted
Silence of the ghost
there's our own concept
bent, crooked , curved
we now so afraid of their shadows
We believe horrible
about spectral

But, the gnomes testified this
"Brutal! more dangerous,
a harmful barbarous
the humans are!"
Demon el santo
oh what a personality?
Greedy flesh
as a vultures and crows
we kill until nothings left
the tortured body,
slashed throats
along the streets
as a Lullaby of the cannibal
a snake swallowed
a baby in its womb
consumed by the greed
all webbed in selfishness
Unsatisfied sucking the sap
oh! Honeycomb, became dry
Substance of a virgin flowers
raped and exploited
Till to arid, to disheveled
Oh! a Jewelish thoughts of a fool?
Thus, possessed by Satan
a predatory hypocrites
hiding the brilliance of silver
into their mother's skirt
Damned levels creates by impertinent
Levels operated by money
siste capitalist con Terrorist
a planned explosions
of planted bombs
in the bosom of the island pearl

Are you still afraid of ghosts?
Do not! Do not be afraid of ghosts
fear more to our fellow men
They sips blood
Liter of liter of bloods
inside the golden reservoirs
they all memorized it
-all symptoms of the drama
of those luxurious men...
fear more to our fellow men
They are great in masquerading
a veterans in disguising
oh what a colorful dress of the executioner
as scrabble of a meek sheep?
are intelligent in benediction
they calls often to their Lord
and kneeling in their holy idols.

Ah! Fear more to ourselves
Less likely to the harmless ghosts
they still in pain
excruciating,
when every time the ghost
harassed by us, of our fellow men.

DOON NA LANG SA STARBUCKS...

Doon na lang sa Starbucks...

(Dagli)

                Excited na naman ako na makapagsulat ulit ng mga obra habang nagkakape sa starbucks at dahil inaasahan ko ring doon ay makikita ko siyang muli.

Excited ako. Pero nae-excite ako dahil sa makakapagsulat uli ako ng obra... teka, ewan ko ba, ang totoo yata kahit wala akong maisulat na obra basta lang makita ko siya sa starbucks na 'yon.

              Oo, at hanggang ngayon, tingin ko walang kinalaman ang pagsulat ko ng akda sa starbucks dahil kahit naman wala ako sa Starbucks ay nakapagsusulat ako, pero kung wala ako doon sa Starbucks ay hindi ko siya makikitang muli.

Ewan ko nga ba bakit ginagawa ko ito, nagkakape ako -kahit na hindi naman talaga ako mahilig na magkape -kahit na magbayad ako ng mahal (Kahit na nagtitipid naman ako) baka dahil gusto ko lang talaga siyang makita doon. Kapag nasa harap ko na ang mainit na (ginituan atang) kape ay maiisip ko yung binayad ko ay pwede ko nang pamasahe nang isang buong linggo papunta sa paaralan kung saan ako nagtatrabaho -pero pupunta parin ako dahil wala akong magawa, iyon lang ang paraan para makita ko siya, kung pwede nga lang pumunta doon nang hindi na oorder ng kape, basta uupo ako doon para lang makita ko siyang muli. Kaso hindi pwede yun! paulit-ulit akong lalapitan ng crew ng Starbucks at ipaparamdam sakin na dapat akong umorder dahil bawal ang mukhang nakiki-WIFI lang (kahit na hindi ko naman habol ang WIFI o ang matry ang kape nila -na para sakin parang kalasa rin lang naman ng 3 in 1 na tig 6pesos yun)

Kaya lang na-realize ko sa bahay kahit na may kape doon na kalasa din ng kape ng Starbucks, wala naman siya -wala paring kwenta.
Kaya wala akong magawa, dahil iyon lang ang paraan para makita ko siyang muli.

Teka... bakit nga ba wala akong magawa?? Lahat ng mga bagay may paraan, basta gugustuhin mo. Pwede akong maghintay sa tapat ng Strabucks na iyon at hintayin ko siyang lumabas, kahit na ilang oras pa,
o kahit na gabihin pa ko, kahit na mag-overtime pa siya maghihinta ako sa kanyang paglabas, nang sa ganun malapitan ko siya, lalapit ako sa kanya at magpapakilala. Pwede kaya yun? (e diba, may kasabihan tayong do not talk to strangers?)

Teka, e kung i-add ko na lang kaya siya sa FB account ko, ise-search ko ang name niya at makikipag-friend ako sa kanya para kapag friend na kami sa facebook itsa-chat ko siya kapag online siya... Tama! Pero paano kung hindi niya I-accept ang friend request ko?

Haaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaay! Ang hirap, wala akong sapat na lakas ng loob, kaya wala akong ibang magawa kundi pumunta sa Starbucks na yun, habang nagkakape ay miminsang matatanaw ko siya, sapat na yun para sakin.

Ayos na sakin ang ganoong set-up, basta lang makita ko siya sa loob ng starbucks. Kahit na hindi niya ko makilala pa...

-Sa Starbucks na lang...

SANLA

SANLA
(Kwento)

Alahas:
"mga magkano po ba sanla n'yan?" tanong niya sa kahera ng cebuana lhuillier. Sinipat maigi ng babae ang iniabot niyang gintong kwintas.
Kumuha ito ng kung anong likido, acid solution, ipinatak  at sinipat. Tapos ay tinimbang uli.
"magkano po bang kaya?" tanong niya ulit.

"sandali ah," tanging sagot ng ale sa sanlaan, pansin niyang maingat ang ale sa ginagawa, ang kapinuhan ng isang sanay sa pustura pa lamang mapapansin na sa tindig, sa pananamit, sa dampi ng pulbos sa mukha na malabnaw na pula sa pisngi.
"sasagad na po ba? Aabot po ng kinse mil," napalunok siya sa sinabi ng babae. Kinsi mil? Ilang libong madami yun, di niya alam ang laki ng ganung bilang..
Ni hindi pa nga siya nakakahawak ng isang libo e. Sa isip niya, ilang libong ibong may dagit ng ginto ang dadapo sa kanyang palad. Tapos, naisip niya rin, kahit ilang bulaklak sa dangwa, yung bukey ba tawag dun, pwede niyang bilhin o pwedeng mga prutas at gulay sa palengke para kay dhalia at marami pang iba.
"sige po," sagot niya sa babae.

Muli siyang napalunok ng sariling laway, pinunasan niya agad ang malapot na pawis na namumuo sa kanyang noo, nababahala siya. Kinakabahan. Kahit na walang dapat ikabahala o walang dapat ikakaba sa kung anong isipin ng kahera sa kanyang hitsura.
Sa isip niya, hindi naman siguro iniisip ng kaherang ito na ninakaw niya yung kwentas na yun na sinasanla niya.
Hindi dapat isipin ng kahera na siya -si lucas de gracia ay tahimik na nag-aabang, aali-aligid, sinusundan ang isang matabang babaeng pusturang mayaman, doon sa kahabaan ng simbahan ng Quiapo, nangingintab sa suot ng mga alahas.. Ngunit saglit lang. Kasing bilis ng kidlat nang hablutin ang gintong kwintas sa leeg ng babaeng mayamaya na lang ay parang ginagaroteng baboy, mapatid-litid na pagsigaw,
"tulooonggg!! Tulooooongg! Magnanakaw!" paulit-ulit na isisigaw nito.
"miss hindi ko yan ninakaw noh!" gusto niyang sabihin sana sa babaeng kahera ng sanlaan.

Hindi siya magnanakaw at hindi naman pagnanakaw ang pagpupulot ng basura sa malawak na karagatan ng estero sa Baseco. Wala namang nagmamay-ari ng mga basura ngunit para sa kanya isa itong napakahalagang pag-aari.
Noong nakaraang linggo, nakaabang na ang kanyang sako sa kayamanang naglulutangan sa malawak na karagatan. Sasagwan siya gamit ang mahabang patpat na kawayan nang umayon sa nais na direksyon.
Ang paglalayag gamit ang etayrofor bilang bangka-bangka. Gaod dito, gaod doon... At walang hinto na paggaod ang kakailanganin niya kung lilibutin ang kabuuan ng estero na iyon sa ilalim ng tulay sa isang look ng Maynila.
Ngunit gaya ng mga araw na minamalas sa pagbabasura, ang kahapong pangangalakal ay hindi naging maganda. Wala halos nailaman sa sako nilang bitbit, paano'y napakalakas ng ulan noong mga nagdaang araw. Inanod malamang ng ragasang tubig-ulan ang mga kayamanan sa estero. May bagyo na naman, signal no. 2 sa balitang narinig sa radyong de baterya ng kapitbahay.
"malas todits!" nag-uusap ang magkakaibigan habang naghihiwalay ng mga kaunting napulot na basura.
"paksyet na bagyong yan!" sabi nung isa.

"pakshet ka lukas, e tatay mo kaya ang bagyo!" paasar ni carmelo alyas melotots, sa kanya.

"sabihin mo ke mang milenyo, hinay lang todits!"

"kung hindi naku! Magtatampo si aling bebang martis, the chicharong gulays, wala nang benta junkshop niya," dugtong nito.

"baka biglang pumayat yon!" hirit ng isa at bulalas ng tawa.

"pakyu ka noy, wag mo nang asahan tatay ko, wala nang pag-asa yun!" pagtatanggol ni lucas sa sarili.

"dehins todits!" sabay akbay kay lucas nitong si ninoy alyas abnoy at short for noy.

"kanina lang nakita ko tatay mo! Nangutang sa tindahan nila pipay ng 'sang kahang pag-asa!!" at tumawa siyang bigla.

"eberlasting hope!" hirit uli ng isa.

"tsaka dios!" hirit uli ni buknoy!

"dios??" tanong niya.

Tumango ang tinanong, "ou, pomelo dios, may kasama pang gin!" tawanan uli sila.

"gago!" sabay batok kay buknoy na kasalukuyan namang pinipitpit ang incan at alum na napulot. Tawanan uli sila. Tawang wagas!

"oh, lucas, lucas.. Pag-asa ka ng bukas..." si Melotots.

"damit mo butas-butas," dugtong ni Raprap.

"bumili ka na ng sardinas, at 'sang kilong bigas," pang-aalaska ni Melo na kumukumpas pa sa hangin.

"boom!"

"tumula ang makata-e wagas!" putol ni abnoy at tawanan uli sila. Mas malakas na tawa. Bwahahahahaha.

"lupit mo boy-bakat!"

"pwede na mag-asawa, bilog na utot!" dugtong ng isa pa.

"hahahaha" at mas lumakas pa sa kanina ang tawanan nila, maliban kay lukas na biglang natahimik.

"todits anu yan???" tanong ng isa kay lukas na may hawak ma garapon na nakuha sa kanyang sako.

"ewan," isang garapong may lamang plastic na transparent.

"baka kayaman ng onepiece, tsong alahas yan!"

"bukasan mo dali!" napatigil silang apat na magkakaibigan: si lucas, Raprap, Carmelito, at Abnoy, lahat sila namangha sa nakita pagkabukas ng garapon.


Bilog ang mundo para sa lahat, hindi mo nga lang alam kung kelan ka mapupunta sa itaas o mapupunta sa ibaba. Para sa limang ito, hindi pa bilog ang mundo. Ayaw pa kasi nilang maniwalang bilog nga ito, na maaari nang umikot paitaas.
Kumikinang na singsing na may bato, pulseras, pares ng hikaw at kwintas ang nasa garapon.
"parang japeks!" kinuha ni Raprap ang singsing at kinagat.

"todits! Matigas?"  tanong ni Lucas sa kaibigang biglang napahawak sa pisngi, nadurog ang isang bulok niyang ngipin. Inamoy pa niya at napasinhot, biglang bulalas ng tawa ang apat.

"tunayntipayb!" sagot niya.

"lucas, bakas kami dyan ha, hating magkakatropa, todits para peyr," mungkahi ni abnoy.

"jakpat todits, trilyonaryo na tayo!" 
Si lucas lang ang di nagsasalita, di makapaniwala sa natapuan, paanong magkakaroon ng kayamanan, sa isang estero at sinong baliw na magtatapon ng kayaman, ang mga nasa isip niya.


"isasauli natin 'to, hindi to satin," wika ni lucas.


"AY BOKLOGS!" napakamot ang lahat sa ulo. At parang biglang naging biyernes santo ang mga mukha ng magkakaibigan, maliban kay Lucas..
 ***


Ahas:
"mga magkano po ba sanla n'yan?" tanong niya sa kahera ng cebuana lhuillier. Sinipat maigi ng babae ang iniabot niyang gintong kwintas. Kumuha ito ng kung anong likido, acid solution, ipinatak  at sinipat. Tapos ay tinimbang uli.
"magkano po bang kaya?" tanong niya ulit.

"sandali ah," tanging sagot ng ale sa sanlaan, pansin niyang maingat ang ale sa ginagawa, ang kapinuhan ng isang sanay sa pustura pa lamang mapapansin na sa tindig, sa pananamit, sa dampi ng pulbos sa mukha na malabnaw na pula sa pisngi.
"sasagad na po ba? Aabot po ng kinse mil," napalunok siya sa sinabi ng babae. Kinsi mil? Ilang libong madami yun, di niya alam ang laki ng ganung bilang..
Ni hindi pa nga siya nakakahawak ng isang libo e. Sa isip niya, ilang libong ibong may dagit ng ginto ang dadapo sa kanyang palad. Tapos, naisip niya rin, kahit ilang bulaklak sa dangwa, yung bukey ba tawag dun, pwede niyang bilhin o pwedeng mga prutas at gulay sa palengke para kay dhalia at marami pang iba.


"sige po," sagot niya sa babae. Nakikita niya ang perang binibilang ng ale, hind niya akalain na ganun ang halaga ng alahas na yun, hindi nga yun japeyk.

binigay sa kanya ng babae ang papel na dapat pirmahan, kukunin na niya sana ang ballpen nang may humawak sa kanyang kamay, "Boy, nasan na yung alahas?? " lumingon siya, binigwasan siya ng mamang nakasumbrero. Napaluhod siya, iniinda ang sakit, nakita niya yung mama na may hawak na baril at nakatutok sa kahera, tatlong lalaki na nakabonnet, nakatutok ang baril sa nag-iisang gwardya. Nang pumalag ito ay biglang pinaputukan sa bandang dibdib. tumili ang nasa loob ng sanlaan, nanginginig.  "lahat, lahat ilagay mo dito!" may ibinigay na itim na supot ang mama doon sa kaherang takot na takot, nakatutok ang baril sa kanila.  Nanginginig ang kamay ng babaeng kahera sa paglagay ng mga alahas sa loob ng supot, nang natapos na ay kumindat muna ang mama sa kahera, sabay alis ng mga ito.

Tatayo pa sana si lucas nang may naramdaman siyang matigas na kung anong humampas sa kanyang ulo, bago siya mawalan ng malay, nakita niya ang kanyang mga kaibigan, "m-melo? rap? tray - trayd- or kayo,"  umalis ang magkakaibigan, naiwan siya.

PAKATAYING BABOY

Pakataying Baboy

(Tula)

Hindi ngumunguya ng pagkain ang mga baboy
ngasab lang sila nang ngasab
hanggang sa mabusog at mabundat
wala silang pakialam sa lasa o linis ng kinakain
galing man iyon sa kung saan
mga di nakaing pagkain ng mga pihikan
mga hindi napakinabangan
nilangaw man o inipis ang mga ito
mga panis na kanin sa kaldero
mga tirang ulam sa plato
inuuod man yan o nabubulok
ngasab lang sila nang ngasab
hanggang sa masiyahan at mabusog
Gugustuhin mo pa bang kumain ng baboy
o tikman man ang kanilang karne
kailan ba luminis ang ano man nilang parte?
kahit nakaduduwal sa bantot ng amoy?
na kahit paliguan mo ang pakataying baboy
magtatampisaw yan sa sariling dumi
hihigop ng kanal o ng putik o ng tae
sige lang!
kahit hindi ngumunguya ng pagkain ang mga baboy
basta ngasab lang sila nang ngasab!
hayaan nating mabundat ang kanilang tiyan
masiyahan man sila sa kaning baboy
sabi ni Juan, "darating din ang araw
at lamang tiyan din yan"

kapag oras na ng katayan
leeg ng baboy ay gigilitan
dugong sinahod sa timba
magiging masarap din na dinuguan!
lamang loob nito'y masarap na papaitan
at ang kabuuan, papasakan ng mahabang kawayan
walang tigil na papaikutin
sa ibabaw ng nagbabagang uling
ang baboy na ngasab lang nang ngasab
Letsong pagpipyestahan din natin!

-083013
ni Reymond Cuison

THE HITLER GIRL I KNOW

THE HITLER GIRL I KNOW
by cuison.reymond@gmail.com

/DonfelimonPoserio

SYPNOSIS:

It is a teacher's protocol na bawal ang magkaroon ng anumang attachment sa mga estudyante beyond student/ instructor relationship, ang lumagpas dun karumal-dumal sa harapan ng institusyon. Kung ipagpipilitan naman, kakailangan nilang itago ito sa iba. Bawal ipakita sa madlang pipol, ang teacher mo ay lover mo! It's a big NO! NO!

Pero ang dami-daming naman ng kwentong nagkaroon ng relasyon ang estudyante at guro, yung iba pa nga e nagkakatuluyan talaga. Yung case na ito ay kung maghihintay ang guro/estudyante, Sa case nila Cassandra at Sir. Mikko , wala atang dapat maghintay at walang dapat hintayin kasi nga wala naman talaga e... Hmmn?!

Well..

It is a Scripted and not true to life story.

PROLOGUE:

Nobela2 | The Hitler Girl I Know

Prologue:

"BUT WHY HITLER GIRL? Why her?!" text ito ni Cassandra sakin. Tanong kasi nang tanong kung sino daw ba ang type ko sa klase nila. Sabi ko yung nakilala kong Hitler Girl. At natuwa siya nun...

She is the modern day Hitler. Sa account niya sa Facebook -nakasulat doon sa about me niya...

"I am smart. Very smart. If you think you are smart yourself, then I am smarter. And I am a go-getter. I don't give a fuck who you are but I know what I want and I will get it even if it means killing you if you won't get out of my way. I will be the ruler of the world and I wouldn't hesitate putting your ass on the line just to get my goals. Now shoo."

Grabeng maka shoo-shoo no?! Grabe lang makaracist di ba, pero Special yan sakin! Though I am not so special sa kanya, sino nga ba naman ako -ang instructor/ guro/ proffesor/ teacher niya. It is a student-instructor relationship!

As I said, Estudyante ko si Cassandra. A Writer. A Guitarist. A Bookworm. And Soon to be the ruler of the world...or so she plans.

Birthday: February 29 (Bihira ang magkaroon ng ganitong birthday, Leap year -every 4 years lang ang 29 ng february, kapag walang leapyear, sini-celebrate niya yung birthday niya tuwing 28. Astig!)

Sex: (Fe)Male --> hindi ako naniniwalang babae ito, kasi habulin siya ng mga babae, at sa sobrang cute niya nababakla ako sa kanya!! Hehe, joke lang!

Spoken Language: English, Mandarin Chinese, Korean and Filipino (yung FILIPINO lang yata ang wika na pwede kaming magkaintindihan -bukod pa sa nagkakaintindihan ang mga puso namin. Naks! Ano yon?)

"Hey, Save my another no. YOU HITLER GIRL!

ur writings seducing my innocent mind, I erotically sighed w/ this! Superb!" Writer kasi nga siya, pero puro pang ero-ero yung mga sinusulat niya. Yung mga may bed scenes at GRABEEEEEE para sa babaeng kala mo e napaka-bait. Nasa loob naman pala ang kulo -pero it is for real, mabait siyang estudyante kaya nga -I put a XD icon here. Pasensya na po, nahulog ako sa patibong niya e, but still It is my own will to fall. She's my forever student

and Soon to be the ruler of my world... or so we plans.

Chapter 1. WHY YOU ARE SHOUTING!!

THE HITLER GIRL I KNOW

by cuison.reymond@gmail.com

Chapter 1.

WHY YOU ARE SHOUTING!!

Tahimik ang buong klase, nag-aanounce ang Dean. Yung Dean dito sa St. Something Academy na kamukha ni Doraemon na may kaunting hawig sa predator --> wag lang bumusangot at baka magmukhang elien! "We will have a -College Night for all the FRESHMEN students, we will welcome you, our new student of the prestige St. Something Academy. When? It will held on Feb 14, 20?? So, it is a dual purpose, a valentines party for us and orientation for all Freshmen students and- abfksd.."

Hindi ko na pinakinggan yung karugtong kasi -->iisa lang ang kahulugan nito para sa akin, bilang instructor ng klase na graduate ng public na nagtuturo ngayon dito sa private school, all it means --> Income generating Devices! Nagpapayaman yata ang school na ito, at ayos lang yata para sa mga magulang ng mga estudyante ko, well mayayaman naman sila. Mga may pera, kaya nga pinag-aral sa private ang anak. Wala pa kong nakikitang mahirap na estudyanteng nag-aaral dito -exclusive school for May PERA lang ito! kasi nga mahal ang mag-aral sa private schools. Mas may pera pa nga itong mga estudyante ko sakin. First Job ko ang pagtuturo at fresh graduate lang ako at-

"Sir, Mikko, Thank you sa time, you may resume your lecture," nagpaalam na yung Dean. Ako, kelangan na ring magpaalam sa pagmumukmok. Tuwang-tuwa ang buong klase, may ilang grupong nagbubulungan tungkol sa kung sino bang makakapartner nila, It's a valentine’s day and not an ordinary day for them, pati yung grupo ng mga lalaki, nag-uunahan sa pagpili ng mga makakapartner, in short, ang INGAAAAAAAAAAAAAAAYYY!!

"HEY! Keep Quiet Guys! Alam kong masyado kayong excited pero after ng lecture na lang kayo mag-usap tungkol dyan" At deretso na ko sa naudlot kong pagtalakay,

"SIR ME KA-DATE KA NA SA VALENTINE'S DAY? PWEDE AKO NA LANG " nagulat ako sa biglang pagtayo ni Cassandra sa upuan at nadagdagan lang ang ingay dahil sa mga UIIIIEEEE!!! at Ang CHeessssyy! ng mga kaklase niya. Mas umingay lalo!

"May problema ba Cassandra?!" Hay naku, anlakas makabanat ng estudyanteng ito, "Hehe, Nothing Sir. Joke lang po, " sabay upo, wala ako sa wisyo makipagbiruan may hinahabol akong dapat mai-discuss na topic. Malapit na ang exam e, at naku lang! Marami akong gawain na dapat tapusin! Tsk!

(Author's note: He's their Filipino instructor, ang pinakabatang teacher ng St. Something Academy. Filipino teacher means --> huwag umasa na gagamit siya ng ingles. Neber yun! Spell "Neber?" N-E-B-E-R, baybay sa Filipino. See --> Trying hard mag-english, pero pinipilit mag-Ingles - para sa kanya: hindi daw porket Filipino Instructor e hindi na pwedeng mag-english! Kahit nga Native English speaker e nagkakamali parin sa kanilang grammar. Thought that counts naman daw e. Tsk! Ayaw pang aminin -Stupid Instructor!! hehe, peace!

22 years old pa lang siya, pero mukhang mas bata pa sa 22 yung hitsura niya. Wee? Sabi ng nanay niya, angal? And he take it as advantage, na kahit kaedaran niya lang ang mga estudyante, ginagalang naman daw siya. (minsan! huhu! ) kasi yung joke niya, madaling masakyan ng mga estudyante niya, though minsan lang naman daw siya magjoke. weeh? Joke ba yon?

Ito hindi joke, gusto ko sanang palitan yung subject niya na english instructor kaya lang baka mapasubo ako sa pag-i-ingles. hehe. Pasensya na alien lang)

***Bell rung***

Ow! Napasarap ata ako sa pagtatalakay, nagulat ako nang nag-alarm ang bell. "Sir, WHAT'S THE COVERAGE OF THE EXAM?" Nakataas ang kamay ni Cassandra (alangan namang paa ang itaas?!) Ikaw na most talkative Cassandra Malaya.

"The whole Page of Unit 1. in our reference book. Review your notes!" asa naman ako na may notes nga sila. After may lecture lalapit ang mga studyante with their i-phone 5, at pi-picturan ang board. Astig ang henerasyon na to! Ginagawang tamad ang mga tao ng mga nauusong gadgets.

"Goodbye class!" at iilan na lang ang sasagot sayo ng goodbye, yung ilang nakaintindi ng lesson mo. Kapag kaunti ang nag-goodbye -ibig sabihin marami ang hindi nakaintindi. Tapos, lalabas na lang mag-iingay pa. Hay! Sana may maimbento na na Ear's Volume Receiver Adjustable -yung gadgets na kinakabit sa tenga tapos pwede mo nang i-adjust yung hina at lakas ng naririnig mo. Magiging bilyonaryo ako kapag ako ang nakaimbento nun, tiyak ko kasi lahat ng teacher sa buong universe bibili nun. Walang teacher na hindi nairita sa kaingayan ng mga estudyante. At isa ako dun, -->dahil isa ako sa nangungunang nag-iingay nung estudyante pa ko.

Nakalabas na ang lahat, maliban lang kay Cassandra -the heck girl na may excessive demand ata sa atensyon at sobrang believe sa sarili dahil kanina pa umeentra sa lecture ko.

"Ms. Cassandra Malaya, may mga kapatid ka ba??" at ngumiti lang siya sakin.

"Sir, I have none sir, only cute child po ako sir!" hindi siya kinabahan sa sinabi niya na only cute child? Anlakas talaga ng self-esteem.

"I see! Now I know the reason," pagkasabi ko biglang tumaas ang kilay niya. Suspiciously looking with big question on her mind, sa palagay ko.

"REASON OF WHAT, SIR?" malakas na tanong niya sakin, waiting for the answer, ang cute lang ng mata niya, medyo may pagka-blue ang kulay. Teka, Instructor ako, hindi dapat ako maapektuhan ng kung sinuman, lalo na't estudyante pa.

"You always want the attention of everybody, Cassandra..." sinasabi ko yun as I fix my things before I leave. Ayaw ko nang tumingin sa mata niya, naiilang ako. "Being attentive, active is good.. But TOO MUCH is not really good!"

Haixt. nakakailang naman 'to. Biglang nalungkot ang hitsura niya, "Oh, Ahmmn.. I-I'm sorry for that Sir," biglang may nangilid na luha sa mata niya, "S-sir, they uttered that I'm so 'p-pampam' what's the heck means is that Sir?" Natawa ako bigla as I heard the word... Because it is true, hehe well, it's true.

"It means... KSP -kulang sa Pansin. Cassandra, stop being too much proud of yourself! I think you are smart enough to understand the feelings of the crowd. You are too attention seeker and-..." tutuloy ko pa sana sasabihin ko kaya lang biglang pumatak yung luha niya. Hala! Naiyak na siya dun? Wala akong balak pagalitan siya. Arrggh!! Here in this school, alam kong makapangyarihan ang mga estudyante. Mas may boses sila kaysa saming mga teacher. Hehe, so behave.

"S-sorry to tell you that, but I hope you'll take it as an advice, ok?" Natakot ako bigla, mamaya e, isumbong ako sa magulang. Nag-uumpisa ka pa lang Miko, masisira na agad ang career mo. Buti, she smile again, nagpahid ng luha at umaliwalas na agad ang mukha niya. Happy face again.

"S-Sir... I have my own written stories, I-I hope you'll read it and ahhh... you'll give a reviews?" Wow, nagsusulat si Cassandra? Weh? Ano naman kaya sinusulat nitong batang ito? Siguro mga sinusulat niya tungkol sa mga binu-bully niya o sa mga paBIDA niya sa klase. Ansama ko, nagmamarka ng tao!

"Give me the copy, I'll read it," curious ako, anong sinusulat kaya nito. Alam ko na talagang matalino siya pero- "SIR, Sir sa link po e, I don't have the hardcopy... I-se-send ko na lang po sa inyo yung link, "

Okay. Mag-ne-net pa ko nito. Wala pa naman akong computer. Pasensya na po ha, hindi ako techy na nilalang e. Tsaka mahirap lang ako, Marami pa kong utang na dapat bayarin kaya wala pang pambili ng computer. Pinagkagastusan ng mga magulang ko ang pagpapaaral sakin, yung -lupa sa Bicol naisanla, yung kalabaw kinatay para ibenta kahit na malnurish yun naka ilang kilo din ang nabili-para lang may pan-thesis lang ako, at yung pustiso ng nanay ko, hindi pa natutubos, naibenta pa sa iba ng pinagsanlaan, kahit na 2nd hand yun. (Joke lang yung sa pustiso , ang totoo hindi yun pustiso, braces ng tatay ko. Hehe) In short, baon kami sa utang.

"Sir! In-add po kita sa FB. Please sirs accept mo siya ha," paawa epek pa. Wala naman siguro masama kung i-accept ko siya. Marami na naman akong na-accept na friend request na student.

I nod "Okay, I'll wait for the Links," ngumiti siya ulit, ang cute lang ng dimple niya.She ran along the corridor with fancy face. Good Nasty Student! Nagbuntong-hininga ako. She's so cute.

2. IN OTHER WORDS...

Nobela2 | The Hitler Girl I Know

2. In Other Words...

Libre WIFI, Bawat floor meron, maraming computers dito.

St. Something Academy is a computer college offering IT based education.

Ibig-sabihin dito lang ako nakakagamit ng computer na libre. So, sulitin.

5pm, tapos na ang klase ko. Uwian na. Nasa tapat ako ng monitor ng computer para i-check yung acount ko sa FB.

May isang friend request -si... CASE MALAYA?. I click the confirmation icon. Then check her profile...

ABOUT ME:

"I am a modern day Hitler. I am smart. Very smart. If you think you are smart yourself, then I am smarter. And I am a go-getter. I don't give a fuck who you are but I know what I want and I will get it even if it means killing you if you won't get out of my way. I will be the ruler of the world and I wouldn't hesitate putting your ass on the line just to get my goals. Now shoo."

Wew lang, grabeng self-esteem din ha. May blood sucks siya ni Hitler. The most Notoroust leader ng Germany. Sabi ko na e! May pagka-amasona ang babaeng ito. Racist to! Racist! Hitler girl pala ah. Sobrang Narcism -over admiration to herself. GRABEEE LAANG. I check her photos. And WoooooowW lang ha! Napakaraming picture niya at I admit ang cute niya sa mga picture ah. Model pala siya ng isang teen magazine and-

today : 4:06pm

Case Malaya : SIR! SIR! :)

biglang nag-appear sa chatbox ko. Si Cassandra nga ito.

Case Malaya : Thanks for accepting sir.

(Arrgg. Ano ba dapat isagot? Dahil sa kanya kung bakit ako napabukas ng Facebook Account ko! Hmmnn)

MIKO SALVADOR: :-)

Case Malaya : Ang cute ko noh sir? You like my photos? Sir, Brain and Beauty po 'to sir!

(Hay naku! Sana mabulunan tong babaeng 'to sa pinagsasabi niya)

MIKO SALVADOR: Ajejeje. And a joker too!

Case Malaya : :( You sir a JEJEMON! U Laugh ajejeje!

MIKO SALVADOR: Naku jejemon pala ah! You hitler girl...

(Ano yun? HITLER GIRL?! Siguro nga bagay sa kanyang tawaging ganun! Ugali niya sobrang kakaiba, narcist masyado!)

Case Malaya: Hehehe. And yes sir, I am indeed Hitler Girl! >:)

(Ok panindigan mo Cassandra!! Hehe, Sa History namin dati, Sobrang Idol ng college titser ko na nagtuturo ng Buhay, at Sinulat ni Rizal si Hitler,

Filipino imitation daw ni Rizal si Hitler. Dahil sa pagiging Idealist nito. The most Notorious Leader sa Germany. Siya rin nga ang nagsabi samin na pwedeng kamag-anak ni Rizal si Hitler, at maaring di lang basta kamag-anak, kundi anak...)

MIKO SALVADOR: You! Kilala ko tatay mo, Si Jose Rizal yun! At may evidence ko na nagsasabing siya nga ang tatay mo HITLER GIRL!!

Case Malaya: Hhhahaha, Sir why you said so? Cause Rizal was Smart too Sir? I see... WAAHHAHAH!!!!

[Casandra's Point of View]

Rizal? Huh?! How he fucking relates Hitler to Rizal? Tsk! Is there a history background? I hope he has references about it .. Well,

Oh well maybe another expeculation, I guess. Shooo!! Stupid Instructor indeed!!

MIKO SALVADOR: I think so :) Hey Hitler girl, mukha ka daw doll? How come?

(Oh! He checked my profile ang my cute Photos? Great voyeurism!)

Case Malaya: Ehhh!! How come, what sir? Napanood niyo po ba? Heheh!

(I believe he noticed me now. Nice one Case! Good chance for me now -if he watch my video -as a model of human doll-like in a program on the television)

He will fall to my hands! You'll gonna fall with me soon Mr. Salvador! I'll gonna use your stupidity -heck young teacher!

MIKO SALVADOR: No, I just saw in your profile, Lot's of your fans on your account. Hmm!

(I thought he took an effort to watch it! :-( Well, my plan is not yet started...)

MIKO SALVADOR: Bye the way, Hitler Girl! I thought u'll share with me your writings? I want to read it! I'm willing to be your critic in writing. hehe

But I wish you'll going to ransack my writings too :-)

Case Malaya: Hey sir sir sir! YES PO!! But the ones I have online are fan fiction writings, I can send them to you later one by one if I go online in my PC! Heheh, rated M po sila so brace yourself sir!

And yes, yes, I am already planning to ransack your page too! And please please! Please! I'll wait for your links too SIRS!

(Now, lick up my fist step my Stupid Sir! HEHE be indulged on my presence)

MIKO SALVADOR: My links here --> tintangputi.blogspot.com

http://www.wattpad.com/11723400-daigdig-ng-tag-init-filipino-daigdig-ng-tag-init

I don't want to disappoint you, I'm not a good writer, but still hoping that you will endure the boredom while reading my trash...

Salamat.

(Ano ba to! Nauna pa sakin magbigay ng link.. Kala naman I’ll waste my time to even visit in his site! Duh! Ako dapat ang magpa-good shot!)

Case Malaya: Hey, sir sir sir! Eto na po, eto na po, here they come, them files for you sir.

http://www.fanfiction.net/s/6927370/1/No-Other-Words

Woops, I lost the original file po of this, so I have to send the link instead. Your comment is so much appreciated don't hesitate, sir. And-

Miko Salvador goes Chat Offline. Ay! Puka! Bastusing prof naman oh, Arggghh!!! kaya I never believe with him sa lecture e, over sa no breading! Tsk! Squatters attitude talaga!! Nag-log-out bigla, without asking my permission. Kainis!

I logged out too. Fix my things, shutting down my mac book, I lost my appetite too. Kakawalang gana dito, hindi ko nga naubos 'tong Samoa Frappucino.. Wew, I’m so unlucky this day, No target subject to play around here! Tsk. Makauwi na nga lang!!

Patayo na ko nang biglang tumili yung ilang mga girl sa paligid.. "PAPA KELVIIIIIIIIN!!" A scream of a girl crew nitong starbucks, sino daw? Kelvin who? "Ang cute niya talaga. OMG!” Napalingon ako sa kakapasok lang na guy, I don’t know him, kasi hindi naman siya sikat o baka sikat siya pero, wala naman akong paki-alam sa mga sikat. They don't even deserve my affection, my appreciation. Even this... Kelvin? Sino ba yun? Weww lang ha!

Then, Flash a bulb of wise idea on my mind... as I stand up, then walk along his way and stop... I wait him until he cross my way. I grabbed his hand. And kiss his lips.. Not totally a torridly kiss... but enough to get shocked reaction of the irritating girls around. "Oh My God! Oh my God!!" her hands block her ugly face, totally shocked. "I-is she his g-girlfriend ?.."

Enough... I hang him up, I walk throughout the stall, and seems nothing happened.

3. GOOD DISTURBANCE

Nobela2 | The Hitler Girl I Know

3. Good disturbance

[Miko Salvador's Point of View]

Hey, sir sir sir! Eto na po, eto na po, here they come, them files for you sir.

http://www.fanfiction.net/s/6927370/1/No-Other-Words

Woops, I lost the original file po of this so, I have to send the link instead. Your comment is so much appreciated don't hesitate, sir. and-

Cassandra still typing pero nai-log-out ko yung Facebook site ko. Nagulat kasi ako nang biglang lumapit si Sir. Neil -my co-teacher -pero magkaiba kami ng department. Filipino department ako at english naman siya.

"Sir, Anong gawa mo?! " tanong niya nang makalapit sakin.

Makapangyarihan ang 'Alt Tab'- buti na lang hindi dun sa site na yon yung nakita niya, though ayos lang naman ang magbukas ng ibang site, pero alam mo yun, nagtatrabaho ka, binabayaran ka ng company tapos nag-e-FB ka lang. Hehe.

"Wala po Sir Neil. May sine-search lang," ngumiti pa ko para hindi halatang nagpapalusot.

"Sir mamaya daw sama ka hah, magbo-blow out yata si mam Kristine..." ou nga pala, kanina pa ko inaalok ni mam Kristine na sumama, hehe. Dapat din daw double celebration kami -kasi magkasunod kami ng birthday. It means, ngayon ang kaarawan niya at bukas naman ang kaarawan ko. Which is si Mam kristine lang din ang nakakaalam ng birthday ko-maliban siyempre sa HR. Hehe, ayoko ngang i-broadcast ang birthday ko, unang-una wala akong pam-blow-out; Ikalawa, wala akong balak maghanda. Sa bahay kasi hindi naman namin sine-celebrate nang husto ang mga kaarawan. Simpleng handa lang na kasya sa aming pamilya.

"Ano Sir?" ayus lang naman siguro "Okay po Sir.", wala naman akong gagawin ngayon e, wala naman kaming usapan ngayon ni Cherryl -my girlfriend. At friday night naman. Wala kasi akong pasok kapag sabado. Kaya lang bukas... balak ko sanang makasama ang girlfriend ko. Syempre birthday ko yun, pero hindi naman siguro sila maglalasing nang husto. Ako hindi rin naman ako umiinom. Bonding lang siguro with them, ayus na.

"Sige Sir, Me klase pa ko e" lumabas si sir Neil ng faculty. Mamaya pang 5pm ang out nila, ako 4pm pa nag-out. Nag-bukas lang talaga ko ng FB account ko. Hay! bibili na nga ko ng sarili kong Laptop. Mamaya matyempuhan ako ng Dean namin na nag nage-FB, malagot pa ko.

Naisipan kong balikan yung nai-close ko nang website. Sayang naman, nag-log-out na si Cassandra. Binasa ko ulit yung last na naipost niya.

Hey, sir sir sir! Eto na po, eto na po, here they come, them files for you sir.

http://www.fanfiction.net/s/6927370/1/No-Other-Words

Woops, I lost the original file po of this so, I have to send the link instead. Your comment is so much appreciated don't hesitate, sir and-

clinick ko yung link -->http://www.fanfiction.net/s/6927370/1/No-Other-Words

Author: Visual Kei-SPM (Anong klaseng Pen Name to? Hmmmnn..)

Because he loves her. And she loves him. And the night is theirs. That is all that matters. NejiHina

(Manga fanatic pala tong Hitler Girl na to! Hindi ako pamilyar pero yung sa Profile Picture niya, karakter sa Naruto yun? Kapatid ko mahilig din kasi sa Naruto e)

Binasa ko yung unang linya.

"No Other Words" (Catchy naman yung title niya.)

"Oh god, I love you." He said in a voice that no one ever heard him use before. Must it be because he uses it only on her, no one will ever know. But it was something, for he never showed his weak side. Yet his voice was full of gentleness. (Anong klaseng story to?????)

He pulled her to him. On the bed. And his hand reached out to touch her face.

(Tsk! Parang hindi gawa ng isang babaeng gaya niya?

"Oh god, I love you." ? grabe lang ha! kaya pala sabi niya kanina "rated M po sila so brace yourself sir!" Pang mature naman pala 'tong sinusulat niya. Am so amazed na yung hitsura niya na cute na maliit na manikang yun, nagsusulat na ganitong pang erotic literature hehe, parang-

Higher than the sky above you

Clearer than blue

Brighter than the rays of sunshine

Warmer than what you feel

Napahinto ako sa pagbabasa, Nag-vibrate sa bulsa ko yung CP ko, 1 message receive. Hehe, cute ng message tone noh? Girlfriend ko ang naglagay niyan. Speaking of -

MyHoney Cherryl : HON, MEET TAU, 7PM @ ROBNSON,

pagkabasa ko sa text ni Cherryl parang bigla akong na-excite syempre magkikita kami. Anong meron? Namiss niya na ko siguro?

Pero I noticed, Naka-Caps Lock? parang galit? What-ever basta magkikita kami. Siguro... kasi- bukas birthday ko na kaya baka ite-treat niya ko? o bibilhan ng gift? o kung anuman yun atleast siya ang nagyaya sakin.

"Ok. Here pa me sa work honey, :) see yah 7pm. Miss you a lot." reply ko. Hehe, napatingin ulit ako sa monitor ng computer. Wala na kong gana magbasa. Next time na lang, sorry e may istorbo e pero 'Good Disturbance' naman! inayos ko agad yung gamit ko sa cubicle, 4:45 na, 15 mins. pa, 5pm na here at St. Something Academy.

Siguro talaga isu-surprize ako ng Honey Cherryl ko for my birthday, well lagi niya naman akong sinu-surprize e. Gaya nung last year: I thought she forget our Anniversary pero nagulat ako nang dumating siya sa meeting place namin, doon sa bench sa harap ng fountain sa Q.C Circle. While am waiting, nag-aabang ng reply niya, biglang may kamay na tumakip sa mata ko."Hulaan mo... Sino ko?" di ko na kailangang sumagot, napapangiti lang ako. Syempre kilala ko boses niya, at alam ko ang may ari ng malambot na kamay na yon.

"Honey happy aniv-" di ko na natuloy sasabihin ko kasi hinalikan niya ako sa labi.

"Hehe. Sorry am late, tara na. Hmnn... saan ba tayo ngayon magse-celebrate ng 1st anniversary natin?" tuwang-tuwa ako noon kasi prinayority niya yung anniversary namin. Dumating siya kahit hindi ko inaasahan na darating pa siya. Sabi niya kasi may emergency sa bahay nila noon at kailangan na kailangan siya. Kahit medyo dis-appointed ako sa reason niya, kasi nga sayang yung hinanda ko na private dinner date sa isang restaurant na pinag-ipunan ko pa, pero buti na lang dumating siya.

"Hey Sir. Miko, it's already 5 pm. Di ba you'll join us Sir, sa-Padis Point daw tayo ngayon. Tara," tinignan ko yung relos ko pass five na, ahhh, e magmi-meet kami ni Cherryl mamaya ng 7pm.

"Ay! Sir, Pasensya na po. Di muna ako Sir. Neil, May importante lang po akong pupuntahan ngayon e. Next time na lang Sir," biglang nalungkot yung mukha ng mga co-teacher ko. Pasensya na! Ang marami ay mas masayang kasama pero mas maligaya ka kapag makakasama mo ang iyong nag-iisa. Heheh corny!!

"O-ok. Sige una na kami sayo Sir," nauna na yung mga co-teacher ko. Tapos ko nang ayusin yung mga papers na dadalhin ko sa bahay, kahit sa bahay nagtatrabaho parin. Hehe, ganun talaga first work ko 'to e. Dapat din magsipag.

Nagmadali na rin ako. Gusto ko maaga ako sa Robinson para makapaglibot muna. Isang oras lang naman ang byahe, bale may 1 hour pa ko para maglibot. Balak ko rin kasing manood kami ng sine ngayon. Ilang buwan na rin yung huli akong nakapanood ng movie with Cherryl. Yung "The Last adventure" yata yung title nun. Sana may magandang movie ngayon.

***

[ISAIAS KELVIN THAN's POINT OF VIEW]

"PAPA KELVIN!!" Argghh, even here I have my fans, well, it's like a lullaby for me, their screams. Shouting my name. All their admiration deserves my handsomeness and gentle cute face.

"Ang cute niya talaga. OMG!” Yah, I definitely knew it. Since the very first day I exist in this ugly world, there is no name born to be hail, and cheer. Isaias Kelvin Than. Born to be the hottest teen fashion model of this era. Not just an ordinary wise-man ever live, but one of the greatest.

As I enter, I saw this cute little blonde girl na biglang napatayo sa upuan niya. Another usual situation na lagi naman talagang nangyayari. Seems like am always in a grand entrance then busy people got to stop what they are doing, give me the outstanding attention. So impressed with my character, seems they saw a fallen angel. She stood up, and I crossed in her way... but, got surprised when she grabbed my arms.

Then suddenly feel her luscious lips... She totally steal my kiss. I don’t expect it.. argghhhh! What happening? I stock on my position, I can't fucking move my body.. what's happening to me.

This kiss, is so much different -wishing that time had stop...forever. As I am enjoying this-

I got to myself, finally back to reality when I hear the girl utterances, "I-is she his g-girlfriend ?.." aaaaAAHHHHH!!!! I don’t have girlfriend!!

Shit! Where's that stealer woman!

I totally shocked with what she has done with me. By a sudden, She lost in my sight!

Who's that girl?!

[Miko Salvador's Point of View]

Sa Robinson's Galleria naglalakad. Nakita ko na si Cherryl my honey, at ang cute niya talaga. Straight black hair, with natural face na kahit walang cheche bureche sa mukha e lumalabas yung natural beauty niya. Palapit na ko kung saan siya nakaupo sa upuan sa paborito naming bilihan ng doughnuts, sa Kristy Kreme.

Napatingin ako sa wristwatch ko. 10 minutes siyang advance. Bakit kaya ang aga nito, excited din? Parang ako sobrang excited. "Hello hon. Aga mo ah? Here's for you." Binigay ko yung flowers na binili ko sa daan kanina, binigyan ko siya ng kiss sa cheeks, at ngumiti siya pero ang tipid.

"Ahh.. M-Mik-" umupo ako sa tabi niya. Mula pa noon kasi, hindi ako umuupo sa harap niya, ayaw niya daw na magkaharap kami, awkward daw kasi kapag kumakain kami. Tipong bawat subo pinapanood ng isa't isa. Hehe, mas ok pa daw na magkatabi kami. Well, tingin ko mas ok yun sakin.

"Do you have something to tell me honey?" mukhang naudlot siya at may gustong sabihin sakin.

4. BOX OF SURPRISES

Nobela2 | The Hitler Girl I Know

4. Box of surprises

[Miko Salvador's Point of View]

"Ahh.. M-Mik-" umupo ako sa tabi niya. Mula pa noon kasi, hindi ako umuupo sa harap niya, ayaw niya daw na magkaharap kami, awkward daw kasi kapag kumakain kami. Tipong bawat subo pinapanood ng isa't isa. Hehe, mas ok pa daw na magkatabi kami. Well, tingin ko mas ok yun sakin.

"Do you have something to tell me honey?" mukhang naudlot siya at may gustong sabihin sakin.

"W-wala. Thanks pala dito sa flowers," ngumiti lang ako as a sign of appreciating her appreciation. What? Basta yun na yun!

"Alam mo, kanina pa ko nag-iikot ikot kung saan magandang puntahan dito... at actually bumili ako ng ticket ng movie. Gusto ko sana manood ngayon ng 'Life of PI' , based yun sa bestselling book by Yann Martel, at mag-" napansin ko yung box na nasa upuan sa tabi niya. Siguro Gift niya sakin para sa Birthday ko bukas kaya lang hindi siya naka-wrap at hindi siya mukhang birthday gift. Di ko sana muna itatanong kasi may hinala na kong yun yung surprise niya sakin, pero excited ako masyado e.

"Ano yan hon? Birthday Gift? bukas pa kaarawan ko ah? " napansin ko bigla siyang napayuko, parang may something na nagba-bother sa kanya. Nahihiya ba siya sa bibigay niya sakin, hehe. Kahit ano namang gift matutuwa na ko basta galing sa kanya. ? teka lang...

"Hon, u-umiiyak ka ba?" parang narinig ko na umiiyak siya, di ko nakikita yung mukha niya kasi natatakpan yun ng buhok niya sa pagkakayuko niya ngayon.

"something wrong? something bothering you hon?" humarap ako sa kanya, napayuko para tingnan yung mukha niya

"May gusto ka bang sabihin sakin, kaya mo ko tinext? Me problema ba," hindi ko pa pala alam kung bakit niya ko tinext kanina. Parang agaran kasi and I have no idea kung bakit siya nakipag-meet ngayon gayong kakasabi niya lang sakin kahapon na masyado siyang busy sa school niya these days dahil nga nagte-thesis na sila. At talagang busy kapag graduating na. 4th year college na rin si Cherryl, OAD (Office Administration) ang course niya sa isang unibersidad sa Caloocan.

"S-sorry M-Miko.." narinig ko na lang yung sinabi niya na natiyak ko ngang umiiyak siya. s-sorry yata yung sinabi niya. Sorry saan?

"Miko gusto ko muna ng space..."

"P-pero wag mong isiping ikaw ang dahilan, kundi ako. ako yung may problema," umiiyak siya habang sinasabi yon, ewan parang hindi pa nagpo-process sa isip ko yung mga line na binitawan niya. Pero parang bigla na lang bumilis yung tibok ng puso ko. Dahil sa kaba o dahil sa takot, ewan. Hindi ikaw ang dahilan, ako. ? Dahilan ng ano? Wala namang problema samin a. Hindi naman kami nag-aaway, wala naman kaming quarrel or something.

"Di kita maintindihan? Anong kelangan mo ng space?" Wala akong maisip na dahilan.

"S-space for what? Hindi ka ba makahinga, nasisikipan ka ba," umalis ako sa kinauupuan ko, sa kabilang seats ako umupo. Baka dyinu-joke niya lang ako, baka...baka... Anong space? She want space?

"O! A-ayan umusog na ko ha, Wag ka nang humingi ng space, ayoko," pilit kong pinapasaya yung boses ko kahit pansin yung pangangatal ko. Alam ko nakikipagbreak siya sakin, kaya lang ayaw tanggapin ng utak ko na ganoon nga yung kahulugan ng space na sinasabi niya. Nangingilid na rin yung luha sa mga mata kong di natitinag sa pagkakatingin sa kanya.

"Pasensya na pero tapusin na natin tong relasyon na to," Wala talaga akong maisip na dahilan, shet naiiyak na ko. Di naman ako iyakin pero, alam mo yung pakiramdam ng nakahawak ka ng yelo tapos maya-maya bigla kang mapapaso sa apoy.

"Miko S-sorry talaga," naramdaman ko na lang na nalaglag na yung luha sa mga mata ko. Ambilis na ng tibok ng puso ko, yung sorry niya sumigaw yun sa utak ko na parang isang pamamaalam. Tipong aalis na yung barko tapos kumakaway siya dun at ako nakatayo sa may pampang. Hindi ako makapagsalita, hindi ko matanggap yung sorry niya.

Labag sa loob ko. Ayoko!

"Huwag kang humingi ng sorry sakin, Di pa naman ako pumapayag na mag break tayo e, At hindi ako papayag," kanina space lang tapos ngayon tapusin na? Ano ba yon? Teka nga, may hindi ako maintindihan e, Anong dahilan?

"Ano bang problema natin?"

"Naaapreciate ko lahat ng mga effort mo, sweet ka sakin, at kelan man wala akong naging problema sayo..." wala akong pakialam sa paligid ngayon kaya lumuhod ako sa harap niya, kahit pagtinginan pa kami ng mga bumibili, yung mga katabi namin samin nakatingin.

"Yon naman pala e, wala tayong problema,"

"Miko, sakin meron, sorry pero... di na ko masaya e," kumapit ako sa paa niya nang tatayo na sana siya, para na kong batang nagmamakaawa sa harap niya. Wala akong paki kung bumaba man yung tingin nila sakin, ng mga nasa paligid. Basta ang alam ko hindi ko kayang mabuhay kung mawawala sakin ang pinaka mamahal ko.

"S-saglit. K-Kaarawan ko bukas di ba? Ininvite ka ni Tatang e... I-inaasahan niyang darating ang girlfriend ko sa Birthday ko. Pleease hon, for the sake of my birthday, " pagmamakaawa ko sa kanya, di ko na mapigil yung luha ko. Kusa na lang lumalabas sa mata ko. Huwag ngayon. Please naman wag mong gawin 'to sakin.

Kinuha niya yung box at ipinatong sa mesa. At nabigla ako nang mabilis siyang tumakbo papalayo. Iniwan niya ko sa ganoong pwesto, sa harap ng maraming tao. I hear a lot of Gossips, murmuring, uttering about my situation.

"Kawawa naman yung guy oh,"

"Baka iniwan kasi nalamang nambabae,"

"abakasdkfwf..." malinaw yun sa pandinig ko pero di ko yun pinapansin, mas malakas parin yung tambol sa aking dibdib na parang unti-unting binabasag yung eardrums ko, pati ng brain cells. Iniisip ko kung ano bang nagawa kong mali.

Masaya naman ako kanina e, excited pa nga ko nung binili ko tong ticket na to. May pupuntahan pa sana kami after nito. Pero anong nangyari? para kong binuhusan ng mainit na tubig, parang unti-unting nalalapnos yung balat ko.

"Sir, pasensya na po, pero natatakot na po yung mga customers," bigla akong napatayo nung tinapik ako ng sales lady. Pinahid ko yung luha ko at umupo muna saglit. Umalis na yung sales lady at pumunta sa may cashier and still nakatingin parin sa pwesto ko yung ilang customer. Naaawa ako sa sarili ko sa sitwasyon ko. Ang sakit.

Iniwan ni Cherryl 'tong box na ito dito sa table. Binuksan ko yon at naikuyom ko pa ang kamao ko. Nanginginig habang tinitignan yung laman ng box, nandoon yung mga letters ko sa kanya, birthday cards, mga letters na every monthsary namin ibinibigay ko sa kanya, yung roses nandoon rin pero yung tangkay na lang tsaka tuyot na rin yung petals, yung mga balat ng Tobleron, yung couple shirt namin, tapos nandoon din si Nemo, yung bear na napanalunan namin sa Tom's World at iba pang alaala na regalo ko sa kanya.

Bakit kailangang ibalik niya pa to sakin? Pwede naman sanang sinunog niya na lang o kaya itinapon sa basurahan. Kailangan na ibalik pa sakin? para ano? para habang nakikita ko ba ito mas masakit yung mararamdaman ko? Ansaya, grabe... ansarap magbigti o tumalon sa building!!

5. SA LENTE NG KAMERA NI KRISTINA MALAYA

Nobela2 | The Hitler Girl I Know

5. Sa Lente ng Kamera ni Kristina Malaya

[KRISTINA MALAYA's POINT of VIEW]

"Anong magandang lead? Hmmnn... murder? Crime? Blackmail, rape? Political Killings? So much usual lead story, wala nang bago sa Pinas.” same old and rotten news every day. I need new lead for my column.

“Manong, I-over take mo na lang, singitan mo na!” sobrang tsismosa din nito ni manong e, kala mo reporter din, Bakit ba ang trapik sobraaa? Ano bang meron doon? I'm seeing a lot of commuters looking up in front of the catholic church. Oh! They’re causing heavy traffic. Tsk! Ganito talaga kasi sobrang trapik sa EDSA siguro may mga politikong nagpapasikat na naman, porket malapit na ang election.

“Manong Dionicio, ano po bang meron dun?” Nakaupo ako sa backseat ng taxi ni Manong, nagta-taxi lang ako kapag papunta sa network sa opisinang pinagtatrabahuhan ko kung saan chief editor din ako ng dyaryo namin at may sariling column sa ibang pahayagan, suki ako ni manong kapag nagpapahatid ako sa kanya titext ko lang siya o tatawagan tapos maya-maya nandyan na siya.

“M-Mam, may lalaki daw dun sa taas ng simbahan e, tatalon po ata, magsu-suicide po at- Mam? Mam Tina?”

Bumaba na ko ng taxi ni Manong, mukhang may magandang lead na binigay sakin si bathalumang ek-ek. Sino yun? Hehe, yung diyos ng mga barbero. Sa harap ng simbahan andaming usyusera't usyusero na nakatingin parin sa harap ng simbahan.

“Excuse me, Excuse meee...” Inayos ko yung dala kong kamera. Zooming. Ambilis kumapal ng mga tao. Zoom-in... malabo parin.

Hindi maganda ang view sa pwesto ko, I need to come closer. Nang makalapit na ko sa tapat ng simbahan, sa lente ng kamera ko -isang lalaking, Ahmmnn... look so depressed. Mukhang nakatira ng shabu? Well, an office man I guess by his suit, a formal attire like an office staff. But a pathetic man of course that ends to commit suicide. How stupid!

***click shoot. Click shoot***

Ahmmn, Maybe his a hard-working employee but got a surprise when his big boss announced his termination. or... a brokenhearted man. Iniwan ng asawa because of third party? Ganyan naman talagang mga lalaki e. His wife caught him by act... at the old cheap appartel or motel? Or SOGO hotel kasi mukhang may kaya naman yung guy na to?

“Hoy bumaba ka dyan baliw!!” sigaw ng isang lalaking may hawak na mga panindang balloons.

“Wag kang magpakamatay, ang cute mo pa naman!” Tsk! letseng mga haliparot na mga babaeng 'to sa tabi ko, ansarap pakainin ng Chili Paper.

“Kuya mahal ka ni Lord! Wag kang magpakamatay!"

"May plano sayo ang Diyos!! Kaya bumaba ka na dyan!” yung dalagitang may hawak ng rosaryo pero tingin ko ay buntis kasi bilog na bilog yung tiyan niya. At yung ilan sa paligid bulungan nang bulungan, merong mga hindi tumitigil sa pagsa-sign of the cross.

For God plans what is your future. That's why kailangan mong dumanas ng chaos, ng pain, ng mga,-

“Ay, ANO BA YAN! Bastos na 'to!” napasigaw ako sa biglang bumunggo sakin na batang madungis. Muntik na tuloy mahulog yung kamera ko.

Letse! Buti na lang may lace ito't nakasabit sa leeg ko. Kung hindi naku! Hindi talaga ako nilingon ng walangyang batang yun na biglang pumasok sa simbahan pero ang awkward... kasi napansin kong may hawak siyang pouch. Pouch?

“Ayy! Poka! Yung wallet ko?” kinapa ko yung bulsa ko, wala. Sa bag kong dala, shit wala talaga! Sa suot kong jacket? Wala din!

“HOY! Magnanakaw yun! Snatcher. Help!” Sigaw ko bigla at turo dun sa batang gusgusing kumuha ng wallet ko pero walang atang may balak tumulong sakin, tinignan lang ako ng mga tao sa paligid. No choice, takbo. Kailangan kong mahabol yung batang yun. Nandoon yung pera ko, mga cards, atm pati credit cards ko, yung I.D ko.

Pagpasok ko sa simbahan. Hanap. Hanap. Asan ka nang walang 'ya ka. Kapag nahanap ko yun, tuturuan ko talaga yun ng leksyon -mga ABCDBABEBIBOBU o kaya Arithmetic para sumabog yung bungo nun pag nag-overheat yung utak, kung may utak nga yun. A-ayon paakyat ng hagdan.

“HOY! TIGIL! TUMIGIL KA NGAYON DIN!!” paakyat siya ng hagdan

“TIGIL!” napahinto ako bigla nung humarap yung bata. Ang lakas ng loob, nandidila pa, Benelatan pa ko. Tapos nag-dirty finger pa.

“Hoy walangya ka!” ambilis, ang liksi niya, halatang sanay sa takasan. Tinanggal ko yung tsinelas ko, yung isa sa pares binato ko sa kanya kaya lang hindi tinamaan. Shet! Andulas kasi ng hagdan tapos pataas pa.

“HOYYYY!!” sigaw ako nang sigaw, antaas naman nitong hagdan na to. Hintayin mo ko!

Tapos ewan, bigla na lang nawala sa paningin ko yung batang walang hiya. Ampota! Asan ka na? Nasa may kampanilya na ko nun.

"Lumabas ka magpakita ka sakin, isauli mong wallet ko!" Nasa harap ko tong malaking kampana, wala yung bata. Teka, nandoon siya siguro sa bintana, isa lang yung bintana dito, kaya baka doon siya nagtago. Lumapit ako. Nagtatago ka pa diyan ah, hindi ka makakaligtas sakin.

"Pipilayan talaga kita pag nahawakan kita," Dudurugin ko mga buto niya, anliit-liit pa, kawatan na!

Bigla kong binuksan yung bintana... nagulat ako nang may kumapit sakin. Shet! Sa pagkabigla ko hindi ako nakakapit. Tuloy-tuloy kami pababa. “AAAAAAHHHHHHHh!!!!!!”

“Wooaahh! Tumalon na sila!!” sila?

“Di'os ko po,” Narinig ko mula sa baba. Syete, itong lalaking baliw na tong tatalon. Pamilyar na mukha? S-sir Miko? “Aaaaaayyyyyy. Mahabaging Diyos” Mamamatay na ba ko?

H-Heeelp meee Lord!

"HHHHEEEEEEELPPPPPP!!!!!"

***BOGOGSSHH***

[JESSICA's POINT of VIEW]

Sa Emergency room. Ilang taon din ang lumipas, 7 years na rin siguro nang huli ko siyang makita dun sa dati naming nasunog na bahay sa liblib na eskinita na yun ng pugad langaw. Mula nang nasunugan kami, sila Miko, sila Tatang at mga kapitbahay namin... Hindi ko na ulit nakita. Si Mama pati na si ate nawala sakin kasama nang pagkawala at pagiging abo ng lahat.

Ngayon, tiyak kong si Miko yun! Ang nag-iisa kong bestfriend. Pero anong nangyari sa kanya, ang awkward naman ng sitwasyon.. Anong nangyari sa kanya? Bakit siya sinugod sa Emergency Room? At sino yung babaeng kasama niya??

Miko, sana ayos ka lang..

6. SUICIDE MODE

Nobela2 | The Hitler Girl I Know

6. Suicide mode

[MIKO SALVADOR's POINT of VIEW]

Bago tabunan ng lupa ng mga supulturero ang kabaong ko sana maglaglag ng mga puting rosas o kaya yellow tullips, (yung paborito kong bulaklak) yung mga makikiramay sa libing ko. Para kahit papano maramdaman ko rin na may nag-aalala sakin o may nagmamahal sakin. kahit wala na dun si Cherryl!

Hindi ko parin matanggap yung sinabi niya "S-sorry M-Miko.." I don’t have any idea why she's crying kanina sa mall.

“Sorry for what?” dahil baka sa pangit ang surprise gift niya sakin? Mangingiti na sana ko kasi masyado siyang bother sa gift, kahit ano naman matatanggap ko basta galing sa mahal ko... kaso, sinundan pa ng nakapagpawindang sakin nang husto.

"Miko gusto ko muna ng space, pero wag mong isiping ikaw ang dahilan, kundi ako. ako yung may problema," alam kong pangarap niya ding maging astronaut dahil gusto niyang makarating sa outer space. Pero hindi ko matanggap na humihingi siya sakin ng space sa relasyon namin!

Ayoko! Gagawin ko lahat para makarating siya sa Outer space, mangkikidnap ako ng mga NASA personel o kokontakin ko ang mga aliens kahit di ko alam kung pano gagawin yun, pero basta! Maibigay ko lang sa kanya ang pangarap niya na makarating sa outer space. Pero ang space sa relasyon namin! Hindi! Whoaaaaa! Tsk! Di ko kaya! AYOKO!!!!!!

Space? E, kapag bumibisita ako sa kanila wala siya, kapag nagyaya ako na mag-bonding kami -busy siya o may importanteng lakad! Shet na space yan! Shet Space Tab! Shet Spaceshi(t)p! Space her face shet!!

"Huwag kang humingi ng sorry sakin, Di pa naman ako pumapayag na mag break tayo e, At hindi ako papayag," sa sinabi ko, alam kong wala na kong magagawa, patayo na siya nun at iiwan na ko.

Alam kong pinagpalit niya na ko sa iba, doon sa mas may kaya! Dun sa mas may pera na di gaya kong hamak na guro!! Kainis din! Kung makikita ako ng mga estudyante ko ngayon nakakahiya ako. Tsk!! Pasensya na tao din ang mga guro, may puso din sila! Pwede rin silang magdrama! Parang kanina, feeling ko rin ang drama ko... alam mo yun, lumuhod ako sa isang babae. Begging for love. Kahit na alam kong wala na, na wala na kong magagawa!

...Pero sinubukan ko na mabago ang isip niya, pero di niya ko pinakinggan! Tsk! Alam mo bang birthday ko bukas! Happy Birthday SAWI! Happy birthday Miko -ito gift ko sayo isang box na may lamang duguang puso na kailanman hindi na titibok! Ang sweet ng Hon ko! Ampotek! Ayoko ng Ampalaya juice, pero parang tumungga ako nito ng pitong bote!

Siguro, may mahal na nga siyang iba o nanlamig na siya sakin o... o kaya... o bakit kasi hindi niya pinaliwanag kung bakit siya nakipag-break!

"wag mong isiping ikaw ang dahilan, kundi ako. ako yung may problema," Ayoko na! Ayoko na! Ansarap ituloy ng iniisip ko! Ang magbigti o tumalon sa building!

...Pero kung makikita ko si Cherryl sa libing ko, at kasama pa ang kung sinong butiki na pinagpalit niya sakin, babangon talaga ko sa kabaong ko at mumultuhin sila! tapos sila ilalaglag ko sa hukay! Huhuhuhuh! Ampotek talaga! Masyado na kong bitter! kulang na lang itlog para pwede nang prinitong apdo!! Eww! Special Scrambled bitterness, ready to serve!

Pasensya na kung masyado akong madrama ha, kanina pa ko sa mall hanggang sa pag-uwi dito sa bahay parang tanga lang, andrama ko! curse the author, alien yan e! pero sorry talaga di ko kasi mapigil ang umiyak e, hindi ako bakla! Hindi naman ata kabaklaan ang umiyak , e sa kanina pa ko iyak nang iyak. E sa nakakaiyak e, lalo na ngayong nandito ako sa kwarto ko at nag-e-emo! Wow, teacher na emo?! anong itsura ko kaya ngayon! youth parin naman ako ah! 22 years old pa lang ako... kaya accepted parin ang sitwasyon ko. Waaaaaaaaaaaahhhh!!

Nagbabalak talaga akong mag suicide kaya lang hindi ko alam kung paanong paraan. Para naman ma-feel ko yung pakiramdam ng mga kabataang nagsu-suicide... Minsan tinalakay naman yun sa klase e, sabi nga ng mga estudyante ko → "what they're doing -the suicide thingy of an EMO- is so sucks!"

Nasasabi natin na sucks ang bagay na yon kasi hindi naman natin nararamdaman kung anong nararamdaman ng isang nag-e-emo e! So, for the sake na maramdaman ko man lang -Trinay ko talaga kanina yung magbigti... kaya lang "Tanga lang" masyadong marupok yung lubid nasira ko pa yung ceiling fan, ambobo lang doon pa naisipang isabit.

Sorry ulit, e wala na ko sa tamang pag-iisip e! Sinubukan ko naman maglaslas, kinuha ko yung kutsilyo sa kusina -pinagalitan pa ko ni ate jenny kasi hindi daw ako marunong magbalik ng mga gamit! -hindi ko siya pinakinggan, sige kayo na marunong magbalik ng gamit!! Naalala ko bigla yung box na binalik sakin ni Cherryl! Sucks!!

Nag-lock ako ng kwarto at dahan-dahan na hiniwa ang balat sa may bandang pulso, at waaaaaaaAAHHHH!! Ansakit! Hindi ko kaya! Bakit ba ansakit magpakamatay! Pero feeling ko am already dead.

Higher than the sky above you

Clearer than blue

Brighter than the rays of sunshine

Warmer than what you feel

More than all the wonders you see

It’s the most wonderful thing

nag-vibrate sa bulsa ko yung cp ko with true tone ng One Love (Spring Waltz Ost) Lyrics by Acel Bisa , dapat ko na ring palitan ito! Si Cherryl ang naglagay ng tone ng CP ko e, kung gusto kong maka-move on agad, tingin ko kailangan ko na ring burahin ang lahat-lahat ng mga mga bagay na magpapa-alala sakin tungkol kay Cherryl. Pero gusto ko ba siyang kalimutan?! Bakit?

Baka hindi, galit lang siguro ako. Nasaktan lang siguro ako, pero ang kalimutan ang almost 2 years mo nang girlfriend? TSK!!!

Calling... Co-F Neil. Bakit kaya tumatawag si Sir, alam ko nasa Bar siya kasama ang iba pang ka-department namin e "Sir, sunod ka dito sir -" di ko masyadong marinig, anlakas ng disco sound, mukhang nagkakasiyahan sila a,

"Sir, Nagtatampo kami sayo, di mo sinabi kanina, e Birthday mo pala.. " hindi ko nga sinabi sa kanila. Kasi nga e wala din naman akong balak na mag-imbita at wala rin naman akong balak maghanda - siguro si tatang magluluto lang ng spaghetti o Carbonara na para lang samin. Konting salu-salo ng pamilya with Cherryl sana...

Ayt! birthday ngayon ng co-faculty namin -si Mam. Kristine. Magkasunod kami ng birthday hehe.

"Sir Bukas pa birthday ko! Pasensya na kung di na ko nang-invite, Sir A-ayos lang po ako, mag-enjoy lang po kayo," ang hirap sabihin ng salitang ayos lang -kahit ang totoo hindi ka talaga ayos. At ano na bang kahulugan ng salitang ayos? Ewan!

"Anduya mo Sir, dapat ngayon na mantreat ang Birthday celebrant," ang kulet nila, naririnig ko yung mga tawanan ng mga co-faculty ko.

"Sir Saturday bukas e, wala naman pasok, wait ka namin dito ha.. Bilis sir ha!" hala, ibinaba na. Putik pupunta ba ko dun? 8:30 pa lang naman e, maaga pa. Pero tinatamad ako sa buhay, ayoko ngang lumabas ng kwartong 'to kasi feeling ko anumang oras magko-collapse ako dahil sa sobrang depresyon. Haixt. Stress sa pagtuturo, stress sa bahay at pati sa love life nae-stress!! “Help! Pwede magrequest ng taong magbibigay sakin ng Stress Tab! I need medicine!"

Pupunta ba ko? Kung susunod ako sa Padis point ngayon, sana makabawas ng bigat ng nararamdaman ang pag-inom ng alak. Kahit never akong uminom. Waaahhh! first time ko talagang iinom pag nagkataon, laking kumbento ako e, pasensya naman! pero kung ang pag-inom ng alak ay isang paraan ng pagsu-suicide? SIGE NA!!

Mawala lang tong sobrang hapdi sa dibdib ko. Sa parteng puso, WaaaaAAAHH!! Lulunurin ko ang sarili sa isang basong alak!!

*** *** ***

Higher than the sky above you

Clearer than blue

Brighter than the rays of sunshine

Warmer than what you feel

Magbibihis na lang sana ako nang nag-vibrate Cellphone ko. 1 message receive. +63999*******

number lang, sinu naman kaya to!!

"SIR SIR!! HITLER GIRL's HERE!!

I GOT UR NO. IN UR FB SIR!! PLEASE SIR! SAVE MY NO.

AHHHMM... HAV U READ MY STORIES SIRS? HOW IS IT SIR?"

Nagkamali yata ako nang in-accept ko tong batang to! Naku talaga Casandra Malaya, You're true HITLER GIRL!!!

7. COINCIDENTAL ACCIDENT

Nobela2 | The Hitler Girl I Know

7. Coincidental accident

[MIKO SALVADOR's POINT of VIEW]

One love...

I love you so

Love is the beautiful one

I love you so

Love is the beautiful one

All we need is love

Calling... +63999*******

Ngayon naman tumatawag...

Wala ako sa wisyo para guluhin pa ang magulo kong isip,

kasi nga magulo na siyang talaga!! Tumatawag pa tong HITLER GIRL na 'tong makulit! Ayokong kumausap muna ng kahit sino!! at wala rin ako sa wisyo na magbasa ng mga stories niya ngayon.

Arrrgghh!! Anong gagawin ko..

...Real love

Marvel at the sight of greenfields

Amazingly seen

Calling... +63999*******

Ayokong sagutin! Ayoko munang kumausap ng kahit na sino. Kahit na sino!! Sa pagkatuliro,tinago ko sa ilalim ng unan yung CP ko para di ko marinig yung pag-ri-ring!

Kaysa naman i-cancel ko yung tawag, baka masaktan kapag di ko sinagot, maiisip niya na lang siguro na baka naiwan ko CP ko!

Ay bahala ka dyan!!

Hindi na lang ako nagpalit ng damit, naka-uniform pa ko. Ayos lang siguro, kararating ko lang naman e. Magpapakalunod na lang talaga ko sa alak this time! Baka sakaling paglasing na ko makalimutan ko itong hapdi sa dibdib ko.

Malulunod din ng espiritu ng alak 'tong nararamdaman ko!

***

Wala sa isip kong pumara ng FX taxi. Sa loob ng Fx, ewan.. pero lumilipad talaga ang isip ko, kahit ayaw ko na balikan ang mga nangyari kanina kusang nagpa-flash back lahat-lahat!

"Manong padis lang, " nagbayad ako, hindi ko alam kung magkano na yung paper bill na nakuha ko sa wallet ko, basta inabot ko yun.

Ano ba talaga!! Ano kayang dahilan ni Cherryl? Hindi e.. Kilala ko siya, hindi basta-basta na magde-desisyon yun nang walang dahilan!

Yung dahilan na yun -kung ano man yun... tingin ko, mabigat yun.

Baka may problema siya, magtu-two years na kami -hindi kami magtatagal kung hindi namin mahal ang isa't isa.. Alam kong mahal ako ni Ch-

"Wag ka nang papalag, may baril kami.." napalingon ako sa nagsalita. Paksh*t lang, mga nakabonnet na sila?

"Lahat ng gamit mo.. Amin na! Pati yang relo mo!" Mabagal ang takbo ng Fx Taxi, may nakatutok saking baril. Holdap? Hinu-holdap ba ko?

"Amina lahat-lahat ng gamit mo!!" hinablot ng isa na katabi ko yung kamay ko, tinanggal yung wrist watch ko. Babae yung katabi ko kanina sa pagkakaalam ko. Putik! Aaaaggghhh! Sinikmuraan ako nang isa nang subukan kong bawiin yung wrist watch ko.

Nakaramdam ako ng kirot... halos masuka ko sa pamimilipit.

"pwede na to.. puta, pulubi pala 'to e!!" binuksan ng isa yung pintuan ng taksi, sinipa pa ko palabas. Nalaglag ako sa upuan, bumagsak ako sa lupa. Napadapa ako. Bumaba yung isa, at tinutukan ako ng baril. Gusto kong aninagin yung mukha niya pero mata lang talaga yung kita. Napakadilim pa ng lugar, walang street lights. Hindi pamilyar sakin ang lugar, liblib masyado...

"S-SIGE PUTOK MO NA YAN!" sigaw ko, na kahit namimilipit ako sa sakit. Ngumisi lang yung lalaking nakabonnet. Kahit madilim, nakita kong naninilaw yung ngipin niya. Sinikaran lang uli ako sa tiyan.

"Adre, hayaan mo na yan!" sigaw ng isang may hawak ng wallet ko,

"Wag ka munang magtumba ngayon, batse na muna tayo.." bago umalis yung tumutok sakin ng baril, isang tadyak uli ang binigay sakin. AAAHHHhhGGGG!!

Ambilis nang pangyayari. Masyado akong natulala, nakakabigla. Lahat-lahat nakuha sakin -wallet ko, cellphone, relo ko, pati sapatos ko.

Nasaan ba ko ngayon?! Kalyeng sobrang dilim. Saang lugar ba to, bakit walang street signs. Parang tagong village sa kung saan.. mabilis na pinatakbo yung Fx Taxi. Shet lang wala silang placards. Para kong basang sisiw na iniwan dito sa madilim na kalye. Tumayo ako. Pilit tinatanggap sa sarili ang nangyari.

Iika-ika akong naglakad. Gabing-gabi na, naglalakad ako nang pasuray-suray. Hindi naman lasing pero bangag! Walang signs ng highway. Walang tunog ng kotse.

AAAHHHHHHH!!!! Answerte mo naman Mikko. Ambobo mo pa, bakit di mo nakitang mga holdaper yun! Antanga ko!

Habang naglalakad sa kalsada.. sinipa ko yung bato sa daan.. Kainis!!!

"AARRRGGGHH!! GGRHH!!RR AARRFFF AAARRFF!!" ano yun? waAAAHAHHAH! Ansyete!! Tinamaan ng sinipa kong bato yung asong naghahalukay ng kung ano sa basurahan.

“GGRHH!!RR!” kinagat ko yung dila ko, instinct defence. Kapag may aso daw na tinatahulan ka, kagatin daw ang dila para- "AAARRRGGHH!! ARRFFGGHH!!" Atras.. Syete talaga oh..takbo!!

putik lang talaga, na-straight bigla yung lakad ko! Takbo!

***

Napagod na rin siguro yung asong humahabol sakin.

Gusto ko ulit umiyak! Ang malas ko naman! May balat ka ba sa puwet??! Wala akong CP, pano tatawag sa pamilya ko? Wala akong sapatos o anumang sapin sa paa! Ansakit na nang paa ko. Literally nagdudugo na ang mga paa ko.

Nakakarinig na ko nang tunog ng sasakyan. Nabuhayan ako ng loob, malapit na ang highway, may masasakyan na ko.

"Ay!! Wala akong wallet! Tinangay lahat! Shet!!" Lahat-lahat!!

Nang nakarating na ko sa highway. Nakita ko yung simbahan, Lord, gusto ko munang magpahinga. Gusto ko munang umupo. Pumasok ako ng simbahan. Hingal-kabayo ako nang umupo sa isa sa mga hanay ng upuan na yon, sa bandang bukana ng simbahan. Marami pang tao..

Hindi ko alam kung anong dapat isipin. Nakatingin lang ako sa altar banda, sa mismong krus na malaki.

Gusto kong magtanong sa kanya. Sa Diyos. Bakit ba?! "Anong kasalanan ko sayo? Bakit.. Bak- TSK!!" Naramdaman ko na lang tumutulo na luha ko, galit ako! Galit ako sa sarili ko!

Ewan, hindi ko na rin nga alam kung galit nga ba itong nararamdaman ko o pagkaawa sa sarili. Tulala akong mahigit yata isang oras.. wala akong orasan.. kaya yata lang.

Napansin kong andami rin palang tao, na nagdadasal. Nakaluhod, nakikipag-usap sa Diyos.

ako? "Totoo ka ba?..." baliw na ko.. basta, gusto ko lang ng makakausap, ng matatakbuhan ngayon.

"may next pa ba dito? p-pwede bang time-out muna ko" umiiyak na talaga ako, parang hindi ako lalaki. Naiinis ako. Simbahan naman ito e, maiintindihan naman siguro nila kung bait ako umiiyak.

"May kasalanan ba ko sayo??"

"B-bakit kasi.... Tsk!! Bakit- !! Bab- Babalik pa ba sakin si Cherryl?" ewan! Nakuyom ko ang kamao ko.

"Bahala ka na nga!!!" tatayo na sana ko nang mapansin ko yung banda sa harap ko. Ilang hanay ng upuan mula sakin.

Yung ale, taimtim na nagdadasal. May rosaryo pa sa kamay, pero hindi yun yung tumawag ng pansin ko. Doon malapit sa upuan niya yung batang marungis na mukhang magnanakaw, nakita kong may kinukuha siya sa bag ng ale.

Nakatingin lang ako sa kung ano mang ginagawa niya. Gusto ko sanang sumigaw kaya lang marami akong maiistorbo. Sinusundan ko lang ng tingin yung batang pulubi na may hawak na isang malaking wallet.

Napalingon yung bata sa pwesto ko at nagkatitigan kami. Bigla siyang nagmadali. Sakto nasa dulo ako, sa bandang pinto ng simbahan. Kailangan niya munang dumaan pa sa harap ko pero bigla na lang umakyat yung bata dun sa hagdan.

"Bakit ba andaming magnanakaw sa mundo!!" dapat sa mga 'to pinuputulan ng kamay e!! nakita kong umakyat siya sa taas. May kataasan din pala itong hagdan. At... Ayon! nakita ko yung bata na binubuksan yung pouch ng ale.

"HOY!! SA SIMBAHAN KA PA TUMIRA AH!! BALIK MO YAN SAKIN!!!" tinitigan lang ako nung bata, tapos dinilaan ako.

"BEELLAAATT!!" Ay! binuksan niya yung bintana, nag-iisa lang na bintana dito, nasa ulunan namin tong kampana.

"SIGE HABULIN MO KO!!" biglang umakyat sa bintana, kala ko tatalon siya doon. May makitid pa lang tungtungan doon. Umakyat din ako.

"HOY! BUMALIK K-" ay! sanay na sanay yung bata sa pagpulas. para kong nakakakita ng spider-man, pababa na yung bata. Naduduwal ako. Nakatungtong na rin pala ako sa makitid na hambahan. Syete! Nalulula ako! May fear of heights ako, biglang sumara yung bintana... Argggh! Wala akong makapitan.

I need help, putik, nasa tuktok na pala ako ng simbahan.

“Hoy bumaba ka dyan baliw!!” narinig kong sigaw ng isang lalaki mula sa ibaba. Ako ba yon? Hindi ako baliw.. hindi ako makagalaw sa kinapupwestuhan ko, konting maling galaw mahuhulog ako.

Bakit ba kasi may fear of heights ako. AAAAAHHH!!!!!! Nakakainis! Naalala ko yung nangyari sakin noon kung bakit nagka-fear of heights ako.

Nasa taas ako ng bubong ng nasusunog naming bahay, may sinasagip ako nun, yung bestfriend kong si Jessica. Nalaglag kami sa bubong. After nun, dalawang linggo akong nakoma. na- 8 years nang nakalipas yun!

Napansin ko, unti-unting dumadami yung mga tao sa baba. At sakin lahat nakatingin, hindi ayos ang pakiramdam ko. Tae lang, may dumating pang may kamera, syete! Reporter pa ata! Ayokong pagkaguluhan ang buhay ko ng mga media, scandal express 'to pagnagkataon! ISANG GURO NA-STRESS, TUMALON SA TOKTUK NG SIMBAHAN!! Tsk! Hindi...

I need to be brave!

Hold your breath Mikko! Kaya mo yan! Kaya mo yan! Unti-unti lang ang galaw para-

Biglang bumukas yung bintana at may babaeng nagpakita, pero huli na nang makita ko kung sino siya. Napahawak ako sa kanya. At malas lang... Nalaglag kami!! Pray to God!

Sumalagit nawa ang kaluluwa ko...

***

Naririnig ko yung boses ng mga doktor pero di ko madilat mga mata ko, wala naman akong maramdamang masakit na bahagi ng katawan ko pero hindi ako makadilat, hilo parin ako, at unti-unting lumalabo ang paningin ko.

Nakapikit ako, pero gising ang diwa... may pamilyar na boses. Tinatawag niya ang pangalan ko.

"Miko!!! Miko!!" pahina nang pahina yung boses.. "Mik-..."

8. MY LONG LOST BEST FRIEND :-)

Nobela2 | The Hitler Girl I Know

8. My long lost Best friend :-)

[MARIA CASSANDRA MALAYA's POINT of VIEW ]

"ARRRGGGHHH!!! WHY HE DON'T ANSWERING MY CALL!!" this idiot young professor. He can't ignoring me, how dare him.

Calling... MY PROF...

Yacky lang sa ring tone niya ha, he's a BADUY. I know, siguro kaya siya isinuko ng girlfriend niya. Though I'm still wondering why she said that words. Well, lahat naman nauubusan ng gana kung wala ng kwenta yung ginugusto mo. Tsk! nagsatsaga lang siguro yung Cherryl na yun sa Idiot na to? Arrggghh! ANTAGAL HA!!

"NANIII!! COME HERE PLEASEEE!!" He's just wasting my time. I'm too tired for dialing his number that I've got at his FB account, and another one -yacky lang yung mga picture niya ha. He's not a photogenic, not handsome rather, a poor guy with ugly face! But he fitted with my craft... A little patient Case! "NAAANNNIII!!!" I'm just started, my 3rd step of putting his life in chaos.

“Mam Case Ano po yun?”

"Nani, can you please continue dial this number and-" Oh I'm so sorry, another idiot of this my poor country. How I wish I'm not here "Nani, pwede bang i-dial mo tong number... " my 'boba' maid just continue nodding.

"Tawagin mo ko kapag may sumagot na ha, please Nani" well, ambait ko pa niyan! Mabait akong anak. Kailangan ko munang maging maamo. My 'please' always pleases other. Tsk! To be able to get what I want. Everything I want. Isa sa taktika para mapasunod ang tao, amuin mo sila. Though I want to vomit all my words out of my mouth, well.. being a kind person is not so hard. Besides, it benefits mo a lot.

"Ok po Mam Cassandra, ito lang bang pipindutin? " pati pag-dial ng number Nani?! Boba talaga! I just Nod. I tired of giving instruction, common sense na lang.

"Ah, Mam. Emergency po pala. Me pinuntahan po ang Mama niyo sa-" w-what just she said?

"My step Mom, Nani!" I patiently correct her word. Manda is not my Mama. And she will never be my Mom. No one will replace my Mom! "A-ah opo, yung step Mom niyo po, nagmamadali po kanina e,"

okay. So what? "papunta saan?" though I don’t care about Manda, I just asked.

"di po sinabi e," aray ko po! So what's her point of telling this? Oh, my poor old maid, nakakainis, Bahala ka na nga dyan!

"Okay po, iinom lang ako sa baba po, tawagin niyo po ako kapag may sumagot ha," I'm almost lost my temper. Stop this stupid talk. Bumaba ako, dumeretso sa kitchen. Binuksan ang ref. I need to refreshed my mind. Nakaka-suppocate masyado ang mga tanga.

"NANNII, WHY YOU DIDN'T TURN-OFF THE TV? WALA NAMANG NANONOOD?!" lumapit si Nani, and she's in finding the remote when I see the news that suddenly flash. "Wait Nani," it's a flash News, ibinabalita ng reporter... Isang lalaki na tumalon sa kampanilya ng simbahan, nandamay pa ng isa? I saw the face of the guy...

"S-sir Mikko yan ah.." tapos yung girl, w-wait...

"M-MAM. S-si Mam Kristina po yun, s-si-" Nani's shouting in panic "WAIT NGA NANI!!" si Sir Miko. Great Scandal ha, si Sir. Miko yun.. at hindi ako nagkakamali. I grab the remote from her then push the power-off button.

"N-Nani, stop dialing that number. Akin na po CP ko... I need to go at the hospital Nani, " Hindi ko pa ubos itong milk coffee ko. Now, I feel so excited, I need to be there.

"Ah Mam, Did I, d-do I need calling Manong Lucas to.. to hatid you sa hospit-" nanginginig ang kamay ni Nani sa taranta,

"NAANII! " sigaw ko. Kinuha ko yung CP ko, yacky naman! Pasmado ang kamay ng matandang gurang na 'to!

"Hindi na ko magpapahatid. Magtataxi ako, malapit lang ang CMH, dont panic Nani ok!" hindi malayo ang Capitol Med Hospital dito. Ilang kilometro lang, to be exact sa likod lang ng Village na to, ang CMH at I knew the place.

"Favor pala Nani, can you make a soup, ahhmmn, mushroom soup for two," Pwede na siguro yun. "Pahatid mo na lang kay Manong," Hindi ko na hinintay ang sagot ni Nani. Excited akong puntahan si Sir Miko. I feel an urge with this curiosity in what reasons it would be, Sir Miko committing suicide. True blood Idiot!!!

Ano nga kayang reason? Nalaman niya kaya?? Nagsumbong kaya yung babaeng yun? Malabo, yung Cheryl na yun? pero siya na nga ang nagsabi sakin e,"Please Casandra.. Sa lahat ng mga pinagtapat mo sakin... I decided to let him go! Take care of his heart. He deserves to be happy," ewan, anlabo ng babaeng iyon. Ganun lang ang 2 years sa kanya? Hay! Ayoko nang isipin yun, parang hindi ako ang nakaisa, at mukhang ako ata ang naisihan! Ito taxi..

"Manong CMH po," mukhang payaso itong driver ng taxi, hugis kamatis yung ilong, ampula pa. Binabagtas na ni manong ang kalsada, naisipan kong magtanong, "Manong dati ka po bang taga-perya?" sa loob ko natatawa ako. hahahaha. "O-opo mam, marunong po akong mag-acrobat mam, " hindi inaasahang sasagot si Manong. BWAHAHAHAHAHH!!

"k-kaya lang po... e, nalaglagan po ako ng ilaw ng tent e, sumabog po yung bombilya sa mukha ko... m-muntik muntikan na nga po akong mabulag tsaka- abatsakjkjg" napaatras ang tawa ko. Ano ba 'to si Manong!!! Grabe lang, makapagkwento ng buhay talaga, wagas.

"k-kawawa naman po kayo," iyon na lang nasabi ko, tapos humaba yung kwento ni manong. Syete, epic fail. Talaga po Manong grabeng katangahan naman po ninyo. gusto ko sanang sabihin. Buti na lang mabilis din kaming nakarating ng hospital.

(Moral (na hindi) lesson --> Sometimes there is a taxi driver that need someone who will listen in all his tragic history of his life. So, marked the Plate number of that taxi, Sana di ko na siya masakyan ulit. Bwisit lang!!)

[JESSICA DELA VILLA'S POINT OF VIEW]

"OOUUCCHH!!” may bumunggo sakin at muntik na tuloy malaglag ang tray na hawak ko na may lamang mga medical equipments/ kit “So-sorry miss," paumanhin ko pero pagtingin ko sa kanya nakataas ang kilay niya sakin,

"Capitol Med. Hospital, Jessica Dela Villa, Nurse. " binabasa niya yung name plate sa uniform ko.

Ngumiti siya na mukhang nang-mamata, "Thank you po ha, pasensya na... Hindi ka po kasi tumitingin sa dinadaanan mo! " ako na nga ang binunggo ako pa ang sinabihang hindi tumitingin sa nilalakaran, siya ngang nagtetext habang naglalakad. "S-sorry po," may attitude din itong batang ito, bigla akong tinalikuran at mukhang nang-irap pa.

She ran along the reception area. This little blonde girl na mukhang otaku anime character. Ang cute sana kaya lang medyo rude ang attitude. She entered sa room 401 which is same room na pupuntahan ko. Baka kamag-anak ng pasyente, yung babaeng kasama ni Mikko.

"My Siiiiirrr!!!! Buti po ayos lang kayo!!" kakilala niya si Mikko? Sino kaya itong babaeng ito? Nakatingin lang ako sa kanila. Bakit Sir ang tawag sa kanya? Baka estudyante ni Mikko? Pero hindi ko alam na teacher na ang kaibigan ko. Grabe, antagal na nga siguro talaga ng panahong lumipas. Marami nang nagbago samin. Si Miko -ang bestfriend ko, mula pa pagkabata, doon sa nasunog naming bahay sa pugad-langaw sa Maynila- isa na pala siyang guro ngayon? Nakakatuwa.

"Siiirr, alam niyo po bang nabalita kayo sa T.V? " Andami kong gustong sabihin sa kanya ngayon, siya ang bestfriend ko na nagligtas sakin noon sa panganib, na dahilan ng huli na naming pagkikita. Hindi ko na nagawang magpaalam sa kanya. Ay! naramdaman ko na lang na may luhang pumatak sa mga mata ko.

"Ayos na po ba kayo sir?" she hug my bestfriend. Ano ba 'tong batang ito, nakikita nang nakaratay sa kama at kalalagay ko lang ng benda sa braso niya. Hindi naman malalim ang sugat, mababaw na tahi lang.

Itong batang 'to? Mukhang close na close sila. Teka.. nabalita sa T.V? Ang bestfriend ko nabalita sa T.V. Mukhang may matindi siyang problema ngayon ah, sabi kanina ng mga rescuer, nang dumating ang ambulansiya -tumalon daw siya mula sa kampanilya ng simbahan, kasama ng isang babae...

Si Mikko? Bakit niya gagawin yon? Ang magsuicide? Hindi. Hindi niya magagawa yon. Kilala ko ang kaibigan ko, may malalim na pananaw yun sa buhay mula pa noon... hindi niya gagawin ang ganun. Pero baka iba na nga ang dati kong kilalang Mikko.

"Nagtangka daw kayong magpakamatay dahil broken hearted kayo?" grabe namang makapagsalita ito sa pasyente ko.

"Ahhh M-miss, Masakit pa po yung braso ng pasyente, kalalagay ko lang po ng benda sa kanya, bagong tahi po iyan," I have the rights to interrupt her, napatingin ako kay Mikko. Nagkatinginan kami. Kinikilala ang isa't isa, ako ito, ang bestfriend mo Mikko. Sana makilala niya ko. Kanina habang tinatahi ko ang sugat niya, habang wala siyang malay naiisip ko ang lahat-lahat samin, bumabalik lahat ng mga dati naming alaala...

"Jessica? I-ikaw ba tal'ga yan?" namukhaan ako ng kaibigan ko, 7 years nang nakakalipas mula nang huli ko siyang makita.

"B-Bes, Miko, k-kala ko hindi mo ko makikilala e," hindi ko namalayan, tuloy-tuloy na nalalaglag ang luha ko. Dala marahil ng pagkasabik sa matalik kong kaibigan.

"Miko..." niyakap ko siya nang mahigpit.