21. STOP LYING!!! I DON'T WANT LIARS!!

Nobela2 | The Hitler Girl I Know

21. Stop Lying!!! I don't want liars!!

[Mikko Salvador's Point of View]

Narinig kong may nagkakahabulan, kinabahan ako kasi malay mo bang baka may dalang baril ang kung sinuman, marami pa namang may topak ngayong panahon na to!

"TIGIILL!!" sigaw ng pulis dun sa hinahabol niyang bata. Naku! bata lang pala e, ano bang meron. papalapit yung tumatakbong bata kung saan ako naroon, teka, yung batang pulubi na naman na yun! Ang liit ng mundo ah, bakit nandito na naman to!

"HUMINTO KA!” sigaw ng matabang pulis, mga nasa kwarto naman sumisilip pa kung anong meron. Ako naman, imbis na tumabi, nagtago sa silid at ayon, pinatid ko siya. Natumba ang batang...

"ikaw na naman!! bitawan mo koo, bwisit kang kurbata ka," dinampot ko siya at hinawakan nang mahigpit. "mr. kurbata, bitaw! bitawan mo ko!"

"may tawag ka na sakin ngayon ah, ang malas mo at ako laging nakakahuli sayo, "

"hindi!! andami mo nang atraso sakin!" andungis-dungis naman ng batang ito!, "puta ka, bitaw,"

Wala ka nang magagawa palapit na ang pulis, pumapalag ka pa bata, pero syempre hindi ka makakawala sakin, ilang beses ka man tumakas o patakasin ay magkukrus parin ang landas natin,

"aawww," pagkalapit ng pulis bigla na lang sinikmuraan 'tong bata.

Binigay ko siya sa pulis, "huwag nang pumalag, put-!" pumapalag yung bata,

"aaaahhh. " Bigla na lang sinikaran ang bata. pinosasan. at kinaladkad na.

"sir. hinay lang, " grabe naman 'tong pulis na 'to!

"sir, sasama na rin ako, may atraso po sakin 'tong batang to e, magbibigay lang ako ng statement."

"TARAA NA! Huwag ka nang pumalag Intoy! Sige po Sir sumama ka na po sa presinto," sumakay din ako sa mobil, gusto ko mang maawa sa bata, wala na e. Bagay lang siguro sa kanya ito. Mabubulok siya sa kulungan..

***

[MARIA CASSANDRA'S POINT of VIEW]

Titext ko na sana si Sir Miko, nang nagulat ako sa putok ng baril, isang malakas na putok ng baril. ano bang meron, naka upo ako sa tabi ni Kristina, at syempre hinihintay si sir.

"nurse, " pagkalabas ko ng kwarto para tingnan kung anong nangyari, sa room 402, katabi lang ng kwarto naman, natataranta ang mga nurse, nakita ko rin si nurse Jessica, namumutla ang mukha niya. Yung nasa strecher parang pamilyar yung mukha, si... lumapit ako, "keep out, please." malinaw kong nakita si.. si Cherryl yun! Pero bakit nandoon siya, may sakit siya? Anong nangyari ba??

Sinundan ko yung mga nurse at doktor, papunta silang O.R, operating room. Ano bang meron kay cherryl, ano bang sakit ng gf... ex- girlfriend ni sir?

"please keep out. Labas ka muna," Harang sakin ng doktor. Hindi ako pinapasok sa O.R.

I realize, I am crying.. Did I've done something wrong? Is it my fault, kaya ba pumayag si cherryl na makipaghiwalay kay sir. Gago naman pala siya e, why she don't tell me, pucha, i feel guilty.. "ikaw! Cassandra right?" Mula sa kinatatayuan ko, lumapit si nurse Jessica, pero mukhang galit siya sakin,

"b-bakit po," may alam kaya siya samin, kay Cherryl.

"ikaw bang dahilan ng paghihiway nila Mikko at Cherryl, sabihin mong totoo,"

"N-nurse Jess, ano bang sinasabi mo, hindi kita maintindihan," oo ako nga yon, pero... wala kang alam sa mga nangyayari. Nurse ka lang dito, HINDI KA DAPAT NANGINGIALAM SA MGA PERSONAL NA BUHAY!!

"STOP LYING!! kapag nalaman ko lang ang totoo, pinagbabantaan kita, wag na wag mong paglalaruan ang buhay ng iba, lalo na ang bestfriend ko, anlandi mo.." then, nagulat na lang ako nang lumapat ang kamay niya sa pisngi? Masakit ang sampal na yun. Ano ba! i am crying... naiiyak ako kahit pinipigilan kong umiyak.

"I can't answer you, sorry ate Jes," I need to go out, kailangan ko lang umalis, tumakbo muna. Tumakas, para kasing ang bigat na naman ng mga nangyayari e, pagpasok ko ng kwarto, iyak na ko nang iyak. Hindi ko mapigil e, parang sinasaksak parin yung puso ko, guilty na ko masyado,

I was so shock, nang may humawak sa kamay ko. Lumabo ang mata ko dahil sa luha.. pinusan kong mata ko. I am so surprise nang makita kong nakamulat na siya, nakangiti sakin, "K-Kristina? y-you're awake,"

"narinig kitang umiiyak, hinanap ko yung pinanggagalingan ng boses mo, pinilit kong gumising..para makabalik.” kristina, “kailangan kong gumising para mapatahan ko ang kapatid ko," salamat at may konsern ka sakin,

"k-kristina, t-thank you, g-gising kana, tita Manda must know about it,"

"ahh, wait,.. I call the nurse,"

paalis na sana ko nang kwarto para tawagin ang nurse pero hinawakan niyang kamay ko, "Cassandra, alam kong mga nangyayari... I want to help you, "

"you know what happened? help for?"

"I know where's your mom," what? tama bang narinig ko,

"w-what did you say? please... p-pardon, PARDON PLEASE??" i held her hand tightly, please stop, i am damned crazy here,

"I want to help you, I know where is your mom, I want to help you to find your-"

"how did you know... about my mom? Please, stop kidding... it's not good-"

"Cassandra, I know where's your mom,.. I'm not kidding," totally, parang nagkaroon 360 turning points, ano bang nangyayari. nasa panaginip ba ko.

"I suppose to tell it all.. before what have happened to me..."

"kristina -gising ka na," si sir miko, dumating na siya... teka alam na kaya niyang nangyari kay Cherryl. Sana hindi pa. Sana hindi... Kailangang ako ang panigan niya.. "S-Sir n-nandito ka na, g-gising na si kris - si ate, " lumapit si Sir samin at hindi ko alam kung kilala niya si Sir. kasi ewan kung nagkakilala na ba sila?

"Sir Miko..." ngumiti si Kristina, kilala niya si Sir. Mabuti na rin, isa si sir sa nagbantay sa kanya, almost 2 weeks na rin,

"kristina,” pagkalapit ni Sir, “a-alam kong kasalanan kong nangyari sayo... patawad, buti ngayon nagising ka na... wag ka na ulit manggugulat ha..." my step-sister smile so gracious,

"Pamilyar yan sakin, sir," napatingin ako sa tinutukoy ni Kristina na hawak-hawak ni sir nang pumasok siya. Pounch na Violet? Regalo niya ba sakin yan? O

"ah, ou, pounch mo 'to, nahulog mo daw ito sabi ni manong Dio doon sa Taxi niya noong gabi bago ka daw naaksidente e," nasabik ata si Kristina, ayt! Naiilang parin akong tawagin siyang ate -kristina. I am prepared to call her plain kristina.

"teka, h-hindi ito ninakaw ng batang yun... nalaglag ko pala toh.. tanga ko, dahil dito kaya ko nadisgrasya eh," she pick something at the pouch, my sirs help her.

Then pinakita niya sakin yung picture, I hold the picture. Recognizing who is - "This is my picture.. you stole it, nasa photo album ko to ah,"

"sorry.. for stealing that, but look at this one," binigay niya sakin ang isa pang picture. Suddenly, nang makilala ko kung sino yung nasa picture... napansin ko, tumulo na naman ang luha ko.

"m-mom.. it is.. shet! is it true.. my-"

"I took that picture... i have met your mom Case," i can't stop crying, nakakainis na! Ang babaw ng luha ko pagdating sa mom ko,

" she's really alive..."

"please, ate kristina, please take me to my mom," am I pleaded, bending down, repeating the word, please "bring me to my mom, please" please..